18-11-2022.09:11
Kolumbo nije prvi čovjek koji je oplovio Atlantik
Stara pjesma koju većina Američkih školaraca pamti počinje sa “1492. godine Kulumbo je oplovio okean plavi…” Uistinu, 1492. godine Kristofer Kolumbo (čije pravo ime je bilo Cristoforo Colombo na talijanskom) je oplovio preko Atlantika u ime španske kraljevine i iskrcao se u Karipskom djelu Sjeverne Amerike. Stotinama godina jednostavno je prihvaćeno da je Kolumbo bio prvi istrazivač koji je junački plovio preko mora i “otkrio” Ameriku. No međutim, ova teorija se ne slaže sa onim što činjenice govore.
Ova teorija ne spominje da su prvi ljudi koji su uistinu otkrili Ameriku, bili preci američkih domorodaca (Indijanaca) koji su najvjerovatnije prešli u Sjevernu Ameriku preko Rusije i Aljaske prije 12000 godina. Diskusija o “otkrivanju” Amerike od strane Europejaca, Afrikanaca ili Azijata je jednostavno uvreda za historiju i kulturu njenih domorodaca.
Dok je usvojeno i općeprihvaćeno mišljenje da je Kolumbo živio u vremenu kada se smatralo da je zemlja ravna ploča, to nije tačno. Drevni grčki naučnici poput Aristotla i Pitagore su navodili da je zemlja, zapravo, okrugla. Napredna nauka o obliku i veličini zemlje je počela tokom muslimanskih zlatnih era (750-1100 god.). Među muslimanskim krugovima rasprava je bila zapravo o tome koliko je zemlja zaista velika, a ne da li je okrugla ili ne. U ranim 800-tim, Abbasijski halifa El-Me’mun je okupio najbistrije umove tog vremena u Bagdadu, koji su izračunali obim zemlje te odstupali samo 4% od njene stvarne veličine. Prema tome, ideja o Zemlji kao ravnoj ploči pada u vodu, a pobili su je muslimanski naučnici 600 godina prije nego je ona dokazana od strane Zapada.
Znajući da je Zemlja okrugla, te znajući skoro precizno njezinu veličinu (bez moderne tehnologije koju imamo danas), neki neustrašivi muslimani su morali pokušati da idu na put oko svijeta. Dokazi ovih putovanja se pred nama, crno na bijelom.
Muslimanska Španija
Veliki muslimanski historičar i geografičar Abu al-Hasan al-Masudi je napisao 956. godine o putovanju iz 889. god. , iz al-Andalusa (Muslimanska Španija). Putovanje je počeo sa luke Delba, istog mjesta odakle je počelo Kolumbovo putovanje, i plovio mjesecima zapadu. Konačno su naišli na ogromnu kopnenu masu gdje su se trgovali s mjesnim ljudima i vratili se Europu. Al-Masudi bilježi ovu zemlju preko okeana u svojoj poznatoj mapi i naziva je “Neznana (nepoznata) Zemlja”.
Zabilježena su još dva putovanja iz Muslimanske Španije u Ameriku. Jedno je bilo 999. godine i vodio ga je Ibn Faruk, iz Granade. A drugo je zabilježeno od strane velikog geografičara al-Idrisija, oko 1100. godine. On je pisao o grupi muslimana koji su plovili zapadom od Lizbona i za 31 dan se iskrcali na nekom otoku u Karibima. Nekoliko dana su bili držani zarobljeni od strane Indijanaca na tom otoku. Konačno, kada je jedan prevodioc koji je živio među Indijancima i koji je govorio arapski počeo da radi na njihovom osobađanju, bili su pušteni. Poslije toga su plovili nazad u Al-Andulus i ispričali svoju priču. U ovoj bilješci je važno postojanje osobe koja je govorila arapski među Indijancima, što je pokazatelj tome da je ranije moralo biti više nezabilježenih kontakata između arapskog svijeta i Amerike.
Stara pjesma koju većina Američkih školaraca pamti počinje sa “1492. godine Kulumbo je oplovio okean plavi…” Uistinu, 1492. godine Kristofer Kolumbo (čije pravo ime je bilo Cristoforo Colombo na talijanskom) je oplovio preko Atlantika u ime španske kraljevine i iskrcao se u Karipskom djelu Sjeverne Amerike. Stotinama godina jednostavno je prihvaćeno da je Kolumbo bio prvi istrazivač koji je junački plovio preko mora i “otkrio” Ameriku. No međutim, ova teorija se ne slaže sa onim što činjenice govore.
Ova teorija ne spominje da su prvi ljudi koji su uistinu otkrili Ameriku, bili preci američkih domorodaca (Indijanaca) koji su najvjerovatnije prešli u Sjevernu Ameriku preko Rusije i Aljaske prije 12000 godina. Diskusija o “otkrivanju” Amerike od strane Europejaca, Afrikanaca ili Azijata je jednostavno uvreda za historiju i kulturu njenih domorodaca.
Dok je usvojeno i općeprihvaćeno mišljenje da je Kolumbo živio u vremenu kada se smatralo da je zemlja ravna ploča, to nije tačno. Drevni grčki naučnici poput Aristotla i Pitagore su navodili da je zemlja, zapravo, okrugla. Napredna nauka o obliku i veličini zemlje je počela tokom muslimanskih zlatnih era (750-1100 god.). Među muslimanskim krugovima rasprava je bila zapravo o tome koliko je zemlja zaista velika, a ne da li je okrugla ili ne. U ranim 800-tim, Abbasijski halifa El-Me’mun je okupio najbistrije umove tog vremena u Bagdadu, koji su izračunali obim zemlje te odstupali samo 4% od njene stvarne veličine. Prema tome, ideja o Zemlji kao ravnoj ploči pada u vodu, a pobili su je muslimanski naučnici 600 godina prije nego je ona dokazana od strane Zapada.
Znajući da je Zemlja okrugla, te znajući skoro precizno njezinu veličinu (bez moderne tehnologije koju imamo danas), neki neustrašivi muslimani su morali pokušati da idu na put oko svijeta. Dokazi ovih putovanja se pred nama, crno na bijelom.
Muslimanska Španija
Veliki muslimanski historičar i geografičar Abu al-Hasan al-Masudi je napisao 956. godine o putovanju iz 889. god. , iz al-Andalusa (Muslimanska Španija). Putovanje je počeo sa luke Delba, istog mjesta odakle je počelo Kolumbovo putovanje, i plovio mjesecima zapadu. Konačno su naišli na ogromnu kopnenu masu gdje su se trgovali s mjesnim ljudima i vratili se Europu. Al-Masudi bilježi ovu zemlju preko okeana u svojoj poznatoj mapi i naziva je “Neznana (nepoznata) Zemlja”.
Zabilježena su još dva putovanja iz Muslimanske Španije u Ameriku. Jedno je bilo 999. godine i vodio ga je Ibn Faruk, iz Granade. A drugo je zabilježeno od strane velikog geografičara al-Idrisija, oko 1100. godine. On je pisao o grupi muslimana koji su plovili zapadom od Lizbona i za 31 dan se iskrcali na nekom otoku u Karibima. Nekoliko dana su bili držani zarobljeni od strane Indijanaca na tom otoku. Konačno, kada je jedan prevodioc koji je živio među Indijancima i koji je govorio arapski počeo da radi na njihovom osobađanju, bili su pušteni. Poslije toga su plovili nazad u Al-Andulus i ispričali svoju priču. U ovoj bilješci je važno postojanje osobe koja je govorila arapski među Indijancima, što je pokazatelj tome da je ranije moralo biti više nezabilježenih kontakata između arapskog svijeta i Amerike.