Autor: Harun Hodžić
Početkom agresije na RBiH, kako je jačao otpor i formirale se razne jedinice ukrupnjene i ustrojene u Armiju tako su širom srednje Bosne formirane manje jedinice sa muslimanskim predznakom nazvane Muslimanske oružane snage ili MOS, tako je početak bio u Travniku zatim Zenici, Radinovićima, Varešu, Kaknju, Bugojnu, Busovači i Visokom. Odlukom Načelnika štaba Vrhovne komande Sefera Halilovića Sedma muslimanska brigada formirana je 17. novembra 1992. godine, sjedište jedinice bilo je u Zenici, prvu Komandu činili su emir brigade prof. Mahmut Karalić, komandant Asim Koričić, Načelnik štaba Amir Kubura, pomoćnik komandanta za logistiku Halil Brzina, pomoćnik komandanta za moral Ahmed Adilović, komandant prvog bataljona u Travniku Ahmed Zubača te komandant drugog bataljona u Zenici Šerif Patković, mimo ovih nabrojanih prema islamskim načelima na kojima je jedinica bila postavljena Sedmom je upravljalo tijelo koje se zvalo Šura i to tijelo činili su Mahmut Karalić, Halil ef. Mehtić, Halil Brzina, Šefik ef. Beganović, Ahmed ef. Adilović i Sulejman ef. Čeliković.
Ova godina stasanja Sedme bila je zaista bogata kako na vojničkom ustrojavanju tako i na duhovnom uzdizanju, za sve pripadnike koji su pristupali Sedmoj uz vojničku obuku organizirana je i vjerska pouka koju su vodili Imami koji su bili angažovani u Sedmoj. To je bio i period sukoba sa Hrvatima tako da je Sedma uzuela učešća u svim odbrambeno-oslobodilačkim pohodima, i može se kazati, zahvaljujući Bogu prije svega, zasluge Sedme su bile ogromne, stoga je i popularnost rasla i sve više pripadnika je pristupalo Sedmoj. To je stalno tražilo i organizacijske promjene i formiranje novih rodova jedinice a i kadrovskih pomjeranja tako je ovaj prvobitni sastav već nakon godinu dana izgledao sasvim drugačije.
Tekbiri za doček komandanta
Važne događaje pamtimo po nekim interesantnim detaljima, svakako za mene je jedan od najvažnijih događaja bio pristup Sedmoj muslimanskoj brigadi, a taj datum pamtim i po jednom veoma važnom događaju.
Početkom novembra 1993. godine u posjetu Sedmoj dolazi Alija Izetbegović, predsjednik Predsjedništva RbiH. Najava dolaska izazvala je erupcije oduševljenja i sa nestrpljenjem se isčekivala ta posjeta. Razloga za to bilo je na pretek, bilo je onih koji Sedmu nisu simpatisali, koji su je smatrali ideološki neprihvatljivom za tkivo Armije i na sve moguće načine su je pokušavali prikazati u onom svjetlu koje nije bilo primjereno. Tako daleko se išlo da su govorili da je i paravojna formacija, no Predsjednik je imao i drugu starnu informacija i poštovao je Sedmu i cijenio je i onaj poziv da brani Igman kada je beznađe hvatalo stanovnike Sarajeva, i potvrdio je svoju posjetu.
Jedinice Sedme muslimanske su se spremale za doček Vrhovnog komandanta svako je želio biti uređen i zapažen u svome stroju, obučene su najljepše uniforme pripremljene baš za takvu priliku, različiti rodovi jedinice nosili su i nešto drugačije uniforme no ono što je bilo kod svih isto je bila oznaka Sedme koja se nosila na lijevom rukavu i traka oko glave na kojoj je pisalo “La illahe illallah”, ambijent je bio prelijep odisalo je takvo raspoloženje, spravom se za te gazije govorilo da se samo Boga boje. Komandant sedme Amir Kubura je stajao pred vojnicima vršio posljednje pripreme, nastupio je tajac samo se čulo: “Pozor” “Gospodine Predsjedniče Sedma muslimanska brigada postrojena u Vašu čast, raportira komandant Amir Kubura”.
Predsjednik zajedno sa komandantom obilazi postrojenu vojsku zatim za govornicom: “Gospodo vojnici i starješne Sedme muslimanske brigade, Esselamu alejkum”, odjekuje iz svih grla gromoglasno: “Alejkumu selam”, zatim predsjednik: “Pozdrav domovini”, ponovo odjekuje “Pozdrav”!!!
Početkom agresije na RBiH, kako je jačao otpor i formirale se razne jedinice ukrupnjene i ustrojene u Armiju tako su širom srednje Bosne formirane manje jedinice sa muslimanskim predznakom nazvane Muslimanske oružane snage ili MOS, tako je početak bio u Travniku zatim Zenici, Radinovićima, Varešu, Kaknju, Bugojnu, Busovači i Visokom. Odlukom Načelnika štaba Vrhovne komande Sefera Halilovića Sedma muslimanska brigada formirana je 17. novembra 1992. godine, sjedište jedinice bilo je u Zenici, prvu Komandu činili su emir brigade prof. Mahmut Karalić, komandant Asim Koričić, Načelnik štaba Amir Kubura, pomoćnik komandanta za logistiku Halil Brzina, pomoćnik komandanta za moral Ahmed Adilović, komandant prvog bataljona u Travniku Ahmed Zubača te komandant drugog bataljona u Zenici Šerif Patković, mimo ovih nabrojanih prema islamskim načelima na kojima je jedinica bila postavljena Sedmom je upravljalo tijelo koje se zvalo Šura i to tijelo činili su Mahmut Karalić, Halil ef. Mehtić, Halil Brzina, Šefik ef. Beganović, Ahmed ef. Adilović i Sulejman ef. Čeliković.
Ova godina stasanja Sedme bila je zaista bogata kako na vojničkom ustrojavanju tako i na duhovnom uzdizanju, za sve pripadnike koji su pristupali Sedmoj uz vojničku obuku organizirana je i vjerska pouka koju su vodili Imami koji su bili angažovani u Sedmoj. To je bio i period sukoba sa Hrvatima tako da je Sedma uzuela učešća u svim odbrambeno-oslobodilačkim pohodima, i može se kazati, zahvaljujući Bogu prije svega, zasluge Sedme su bile ogromne, stoga je i popularnost rasla i sve više pripadnika je pristupalo Sedmoj. To je stalno tražilo i organizacijske promjene i formiranje novih rodova jedinice a i kadrovskih pomjeranja tako je ovaj prvobitni sastav već nakon godinu dana izgledao sasvim drugačije.
Tekbiri za doček komandanta
Važne događaje pamtimo po nekim interesantnim detaljima, svakako za mene je jedan od najvažnijih događaja bio pristup Sedmoj muslimanskoj brigadi, a taj datum pamtim i po jednom veoma važnom događaju.
Početkom novembra 1993. godine u posjetu Sedmoj dolazi Alija Izetbegović, predsjednik Predsjedništva RbiH. Najava dolaska izazvala je erupcije oduševljenja i sa nestrpljenjem se isčekivala ta posjeta. Razloga za to bilo je na pretek, bilo je onih koji Sedmu nisu simpatisali, koji su je smatrali ideološki neprihvatljivom za tkivo Armije i na sve moguće načine su je pokušavali prikazati u onom svjetlu koje nije bilo primjereno. Tako daleko se išlo da su govorili da je i paravojna formacija, no Predsjednik je imao i drugu starnu informacija i poštovao je Sedmu i cijenio je i onaj poziv da brani Igman kada je beznađe hvatalo stanovnike Sarajeva, i potvrdio je svoju posjetu.
Jedinice Sedme muslimanske su se spremale za doček Vrhovnog komandanta svako je želio biti uređen i zapažen u svome stroju, obučene su najljepše uniforme pripremljene baš za takvu priliku, različiti rodovi jedinice nosili su i nešto drugačije uniforme no ono što je bilo kod svih isto je bila oznaka Sedme koja se nosila na lijevom rukavu i traka oko glave na kojoj je pisalo “La illahe illallah”, ambijent je bio prelijep odisalo je takvo raspoloženje, spravom se za te gazije govorilo da se samo Boga boje. Komandant sedme Amir Kubura je stajao pred vojnicima vršio posljednje pripreme, nastupio je tajac samo se čulo: “Pozor” “Gospodine Predsjedniče Sedma muslimanska brigada postrojena u Vašu čast, raportira komandant Amir Kubura”.
Predsjednik zajedno sa komandantom obilazi postrojenu vojsku zatim za govornicom: “Gospodo vojnici i starješne Sedme muslimanske brigade, Esselamu alejkum”, odjekuje iz svih grla gromoglasno: “Alejkumu selam”, zatim predsjednik: “Pozdrav domovini”, ponovo odjekuje “Pozdrav”!!!
