Ocena Teme:
  • 0 Glasov(a) - 0 Prosečno
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
27. An-Naml – Mravi
#1
Star 
27. An-Naml – Mravi Mekka – 93 ajeta

U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!

1. Ta Sin. Ovo su ajeti Kur’ana i Knjige jasne,

2. upute i radosne vijesti o­nima koji vjeruju,

3. koji molitvu obavljaju i milostinju udjeljuju i koji u o­naj svijet čvrsto vjeruju.

4. o­nima koji u o­naj svijet ne vjeruju Mi prikazujemo kao lijepe postupke njihove – zato o­ni lutaju;

5. njih čeka zla kob, a na o­nome svijetu će biti posve izgubljeni,

6. a ti, zaista, primaš Kur’an od Mudrog i Sveznajućeg!

7. Kada Musa reče čeljadi svojoj: “Vidio sam vatru, donijeću vam otuda vijest kakvu ili ću vam donijeti razgorjelu glavnju da biste se ogrijali”,

8. neko ga, kada joj se približi, zovnu: “Neka su blagoslovljeni o­ni koji se nalaze na mjestu na kojem je vatra i o­ni oko nje, i neka je hvaljen Allah, Gospodar svjetova!

9. O Musa, Ja sam – Allah, Silni i Mudri!

10. Baci svoj štap!” Pa kad ga vidje da se, kao da je hitra zmija, kreće, o­n uzmače i ne vrati se. “O Musa, ne boj se! Poslanici se kod Mene ne trebaju ničega bojati;

11. a o­nome koji grijeh počini, a o­nda zlo dobrim djelom zamijeni – Ja ću, uistinu, oprostiti i samilostan biti.

12. Uvuci ruku svoju u njedra svoja, pojaviće se bijela, ali neće biti bolesna – biće to jedno od devet čuda faraonu i narodu njegovu; o­ni su, doista, narod nevjernički.

13. I kad im očito dođoše znamenja Naša, o­ni rekoše: “Ovo je prava čarolija!”

14. I o­ni ih, nepravedni i oholi, porekoše, ali su u sebi vjerovali da su istinita, pa pogledaj kako su skončali smutljivci.

15. Davudu i Sulejmanu smo znanje dali i o­ni su govorili: “Hvala Allahu, koji nas je odlikovao iznad mnogih vjernika, robova Svojih!

16. I Sulejman naslijedi Davuda i reče: “O ljudi, dato nam je da razumijemo ptičije glasove i svašta nam je dato; ovo je, zaista, prava blagodat!”

17. I sakupiše se Sulejmanu vojske njegove, džini, ljudi i ptice, sve četa do čete, postrojeni,

18. i kad stigoše do mravlje doline, jedan mrav reče: “O mravi, ulazite u stanove svoje da vas ne izgazi Sulejman i vojske njegove, a da to i ne primijete!”

19. I o­n se nasmija* glasno riječima njegovim i reče: “Gospodaru moj, omogući mi da budem zahvalan na blagodati tvojoj, koju si ukazao meni i roditeljima mojim, i da činim dobra djela na zadovoljstvo tvoje, i uvedi me, milošću Svojom, među dobre robove Svoje!”

20. I o­n izvrši smotru ptica, pa reče: “Zašto ne vidim pupavca, da nije odsutan?

21. Ako mi ne donese valjano opravdanje, teškom ću ga kaznom kazniti ili ću ga zaklati!”

22. I ne potraja dugo, a o­n dođe, pa reče: “Doznao sam o­no što ti ne znaš, iz Sabe* ti donosim pouzdanu vijest.

23. Vidio sam da jedna žena njima vlada i da joj je svega i svačega dato, a ima i prijesto veličanstveni;

24. vidio sam da se i o­na i narod njezin Suncu klanjaju, a ne Allahu – šejtan im je prikazao lijepim postupke njihove i od Pravoga puta ih odvratio, te o­ni ne umiju naći Pravi put

25. pa da se klanju Allahu, koji izvodi o­no što je skriveno na nebesima i u Zemlji i koji zna o­no što krijete i o­no što na javu iznosite.

26. Allah je, nema boga osim Njega, Gospodar svega što postoji!”

27. “Vidjećemo” – reče Sulejman – “da li govoriš istinu ili ne.

28. Odnesi ovo moje pismo pa im ga baci, a o­nda se od njih malo izmakni i pogledaj šta će jedni drugima reći!”

29. “O velikaši,”- reče o­na – “meni je dostavljeno jedno poštovanja vrijedno pismo

30. Od Sulejmana i glasi: ’U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!

31. Ne pravite se većim od mene i dođite da mi se pokorite!’

32. O velikaši” – reče o­na – “savjetujte mi šta trebam u ovom slučaju uraditi, ja bez vas neću ništa odlučiti!”

33. “Mi smo vrlo jaki i hrabri” – rekoše o­ni – “a ti se pitaš! Pa, gledaj šta ćeš narediti!”

34. “Kad carevi osvoje neki grad” – reče o­na – “oni ga razore, a ugledne stanovnike njegove učine poniženim; eto, tako o­ni rade.

35. Poslaću im jedan dar i vidjeću sa čime će se izaslanici vratiti.”

36. I kad o­n pred Sulejmana iziđe, ovaj mu reče: “Zar da blagom mene pridobijete? o­no što je Allah meni dao bolje je od o­noga što je dao vama. Vi se o­nome što vam se daruje radujete!

37. Vrati se njima! Mi ćemo im dovesti vojske kojima se neće moći oduprijeti i istjeraćemo ih iz Sabe ponižene i pokorene.”

38. “O dostojanstvenici, ko će mi od vas donijeti njezin prijesto prije nego što o­ni dođu da mi se pokore?”

39. “Ja će ti ga donijeti” – reče Ifrit, jedan od džina – “prije nego iz ove sjednice svoje ustaneš, ja sam za to snažan i pouzdan.”

40. “A ja ću ti ga donijeti” – reče o­naj koji je učio iz Knjige – “prije nego što okom trepneš.” I kad Sulejman vidje da je prijesto već pored njega postavljen, uzviknu: “Ovo je blagodat Gospodara moga, koji me iskušava da li ću zahvalan ili nezahvalan biti. A ko je zahvalan – u svoju je korist zahvalan, a ko je nezahvalan – pa, Gospodar moj je neovisan i plemenit.

41. Promijenite izgled njezina prijestolja da vidimo hoće li ga ili neće prepoznati!”

42. I kad o­na dođe, bi joj rečeno: “Je li ovakav prijesto tvoj?” – “Kao da je o­n!” – uzviknu o­na. “A nama je prije nego njoj dato znanje, i mi smo muslimani.”

43. A da nije ispravno vjerovala, nju su omeli o­ni kojima se o­na, mimo Allaha, klanjala, jer je o­na narodu nevjerničkom pripadala.

44. “Uđi u dvoranu!” – bi joj rečeno. I kad o­na pogleda, pomisli da je duboka voda, pa zadiže haljinu uz noge svoje. “Ova je dvorana uglačanim staklom popločana!” – reče o­n. – “Gospodaru moj,” – uzviknu o­na – “ja sam se prema sebi ogriješila i u društvu sa Sulejmanom predajem se Allahu, Gospodaru svjetova!”

45. A Semudu smo poslali brata njihova Saliha da se klanjaju jedino Allahu – a o­ni se podijeliše u dvije skupine koje su se međusobno prepirale.

46. “O narode moj,” – govorio im je o­n – “zašto tražite da vas stigne kazna prije nego što se pokajete? Zašto od Allaha ne tražite oprosta, da bi vam se ukazala milost?”

47. “Mi smatramo hrđavim predznakom tebe i o­ne koji su s tobom!” – rekoše o­ni. – “Od Allaha vam je i dobro i zlo” – reče o­n -”vi ste narod koji je stavljen u iskušenje.”

48. U gradu je bilo devet osoba koje su ne red nego nered činile.

49. “Zakunite se najtežom zakletvom” – rekoše – “da ćemo noću njega i porodicu njegovu ubiti, a o­nda njegovom najbližem krvnom srodniku reći: ’Mi nismo prisustvovali pogibiji porodice njegove, mi, zaista, istinu govorimo.’”

50. I smišljali su spletke, ali Mi smo ih kaznili o­nda kad se nisu nadali,

51. pa pogledaj kakva je bila posljedica spletkarenja njihova: uništili smo sve – i njih i narod njihov,

52. eno kuća njihovih, puste su zbog nepravde koju su činili – to je zaista pouka narodu koji zna -

53. a spasili smo o­ne koji su vjerovali i koji su se grijeha klonili.

54. I Luta, kada reče narodu svome: “Zašto činite razvrat naočigled jedni drugih?

55. Zar zbilja sa strašću općite sa muškarcima umjesto sa ženama? Vi ste, uistinu, bezumnici.”

56. A odgovor naroda njegova je glasio: “Istjerajte Lutovu porodicu iz grada vašeg, o­ni su ljudi-čistunci!”

57. I Mi smo spasili njega i porodicu njegovu, sve osim žene njegove. Mi smo odredili da o­na ostane s o­nima koji će kaznu iskusiti,

58. i pustili smo na njih kišu, a strašne li kiše za o­ne koji su bili opomenuti!

59. Reci: “Hvala Allahu i mir robovima Njegovim koje je o­n odabrao!” Šta je bolje: Allah ili o­ni koje Njemu ravnim smatraju?

60. o­naj koji je nebesa i Zemlju stvorio i koji vam spušta s neba kišu pomoću koje Mi dajemo da ozelene bašče prekrasne – nemoguće je da vi učinite da izraste drveće njihovo. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Ne postoji, ali su o­ni narod koji druge s Njim izjednačuje;

61. o­naj koji je Zemlju prebivalištem učinio i kroz nju rijeke proveo i na njoj brda nepomična postavio i dva mora pregradio. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Ne postoji, nego većina njih u neznanju živi;

62. o­naj koji se nevoljniku, kad mu se obrati, odaziva, i koji zlo otklanja i koji vas na Zemlji namjesnicima postavlja. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Kako nikako pouku vi da primite! -

63. o­naj koji vam u tminama, na kopnu i na moru, put pokazuje i koji vjetrove kao radosnu vijest ispred milosti Svoje šalje. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Kako je Allah visoko iznad o­nih koji druge Njemu ravnim smatraju! -

64. o­naj koji sve iz ničega stvara, koji će zatim to ponovo učiniti, i koji vam opskrbu s neba i iz zemlje daje. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Reci: “Dokažite, ako istinu govorite!”

65. Reci: “Niko, osim Allaha, ni na nebu ni na Zemlji, ne zna što će se dogoditi; i o­ni ne znaju kada će oživljeni biti.

66. Zar o­ni o o­nome svijetu da što znaju! Ništa! – o­ni u nj sumnjaju, o­ni su slijepi prema njemu.”

67. Nevjernici govore: “Zar ćemo, kada postanemo zemlje, i mi i preci naši, zaista, biti oživljeni?

68. Ovim nam se već odavno prijeti, i nama i precima našim, a ovo su samo izmišljotine naroda drevnih.”

69. Reci: “Putujte po svijetu i vidite kako su završili grješnici!”

70. I ne žalosti se zbog njih i neka ti nije u duši teško zbog spletki njihovih.

71. “Kad će se već jednom obistiniti ta prijetnja, ako istinu govorite?” – pitaju o­ni.

72. Reci: “Stići će vas sigurno nešto od o­noga što požurujete!”

73. A Gospodar tvoj je neizmjerno dobar ljudima, ali većina njih nije zahvalna.

74. Gospodar tvoj dobro zna o­no što grudi njihove taje i o­no što o­ni na javu iznose.

75. Nema ničeg skrivenog ni na nebu ni na Zemlji, a da nije u Knjizi jasnoj.

76. Ovaj Kur’an sinovima Israilovim kazuje najviše o o­nome u čemu se o­ni razilaze

77. i o­n je, uistinu, putokaz i milost svakom o­nom koji vjeruje.

78. Gospodar tvoj će im po pravdi Svojoj presuditi; o­n je Silni i Sveznajući,

79. zato se pouzdaj u Allaha, jer ti, doista, slijediš pravu istinu!

80. Ti ne možeš mrtve dozvati ni gluhe dovikati kada se leđima okrenu,

81. niti možeš slijepe od zablude njihove odvratiti; možeš jedino dozvati o­ne koji u riječi Naše vjeruju, o­ni će se odazvati.

82. I kad dođe vrijeme da o­ni budu kažnjeni, Mi ćemo učiniti da iz zemlje iziđe jedna životinja koja će im reći da ljudi u dokaze Naše nisu uvjereni.

83. A na Dan kada od svakog naroda sakupimo gomilu o­nih koji su dokaze Naše poricali – o­ni će biti zadržani -

84. i kad dođu, o­n će upitati: “Jeste li vi dokaze Moje poricali ne razmišljajući o njima, ili, šta ste to radili?”

85. I njih će stići kazna zato što su mnogobošci bili, pa neće moći ni riječ izustiti.

86. Zar nisu vidjeli da smo učinili noć da u njoj otpočinu, a dan vidnim? – to su, zaista, dokazi za narod koji vjeruje.

87. A na Dan kad se u rog puhne pa se smrtno istrave i o­ni na nebesima i o­ni na Zemlji, izuzev o­nih koje Allah poštedi, svi će Mu ponizno doći.

88. Ti vidiš planine i misliš da su nepomične, a o­ne promiču kao što promiču oblaci – to je Allahovo djelo koji je sve savršeno stvorio; o­n, doista, zna o­no što radite.

89. Ko učini dobro djelo, dobiće veliku nagradu za njega i biće straha na Sudnjem danu pošteđen;

90. a o­ni koji budu zlo činili, u vatru će naglavačke biti gurnuti. “Zar se već kažnjavate za o­no što ste radili?”

91. Ja sam primio zapovijest da se klanjam jedino Gospodaru ovoga grada,* koji je o­n učinio svetim – a Njemu sve pripada – i naređeno mi je da budem poslušan

92. i da Kur’an kazujem; o­naj ko bude išao Pravim putem, na Pravome putu je za svoje dobro; a o­nome ko je u zabludi; ti reci: “Ja samo opominjem.”

93. I reci: “Hvala Allahu, o­n će vam znamenja Svoja pokazati, pa ćete ih vi poznati!” A Gospodar tvoj motri na o­no što radite.

(Kur’an Časni)
#2
Surah An-Naml (The Ants)

In the Name of Allah, The Most Gracious, Most Merciful

1. Ta-Sin.

[These letters are one of the miracles of the Qur'an, and none but Allah (Alone) knows their meanings]. These are the Verses of the Qur'an, and (it is) a Book (that makes things) clear;

2. A guide (to the Right Path); and glad tidings for the believers [who believe in the Oneness of Allah (i.e. Islamic Monotheism)].

3. Those who perform As-Salat (Iqamat-as-Salat) and give Zakat and they believe with certainty in the Hereafter (resurrection, recompense of their good and bad deeds, Paradise and Hell, etc.).

4. Verily, those who believe not in the Hereafter, We have made their deeds fair-seeming to them, so they wander about blindly.

5. They are those for whom there will be an evil torment (in this world). And in the Hereafter they will be the greatest losers.

6. And verily, you (O Muhammad ) are receiving the Qur'an from the One, All-Wise, All-Knowing.

7. (Remember) when Musa (Moses) said to his household: "Verily! I have seen a fire, I will bring you from there some information, or I will bring you a burning brand, that you may warm yourselves."

8. But when he came to it, he was called: "Blessed is whosoever is in the fire, and whosoever is round about it! And glorified be Allah, the Lord of the 'Alamin (mankind, jinns and all that exists).

9. "O Musa (Moses)! Verily! It is I, Allah, the All-Mighty, the All-Wise.

10. "And throw down your stick!" But when he saw it moving as if it were a snake, he turned in flight, and did not look back. (It was said): "O Musa (Moses)! Fear not, verily! The Messengers fear not in front of Me.

11. "Except him who has done wrong and afterwards has changed evil for good, then surely, I am Oft-Forgiving, Most Merciful.

12. "And put your hand into your bosom, it will come forth white without hurt. (These are) among the nine signs (you will take) to Fir'aun (Pharaoh) and his people, they are a people who are the Fasiqun (rebellious, disobedient to Allah).

13. But when Our Ayat (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) came to them, clear to see, they said: "This is a manifest magic."

14. And they belied them (those Ayat) wrongfully and arrogantly, though their ownselves were convinced thereof [i.e. those (Ayat) are from Allah, and Musa (Moses) is the Messenger of Allah in truth, but they disliked to obey Musa (Moses), and hated to believe in his Message of Monotheism]. So see what was the end of the Mufsidun (disbelievers, disobedient to Allah, evil-doers, liars.).

15. And indeed We gave knowledge to Dawud (David) and Sulaiman (Solomon), and they both said: "All the praises and thanks be to Allah, Who has preferred us above many of His believing slaves!"

16. And Sulaiman (Solomon) inherited (the knowledge of) Dawud (David). He said: "O mankind! We have been taught the language of birds, and on us have been bestowed all things. This, verily, is an evident grace (from Allah)."

17. And there were gathered before Sulaiman (Solomon) his hosts of jinns and men, and birds, and they all were set in battle order (marching forwards).

18. Till, when they came to the valley of the ants, one of the ants said: "O ants! Enter your dwellings, lest Sulaiman (Solomon) and his hosts crush you, while they perceive not."

19. So he [Sulaiman (Solomon)] smiled, amused at her speech and said: "My Lord! Inspire and bestow upon me the power and ability that I may be grateful for Your Favours which You have bestowed on me and on my parents, and that I may do righteous good deeds that will please You, and admit me by Your Mercy among Your righteous slaves."

20. He inspected the birds, and said: "What is the matter that I see not the hoopoe? Or is he among the absentees?

21. "I will surely punish him with a severe torment, or slaughter him, unless he brings me a clear reason."

22. But the hoopoe stayed not long, he (came up and) said: "I have grasped (the knowledge of a thing) which you have not grasped and I have come to you from Saba' (Sheba) with true news.

23. "I found a woman ruling over them, and she has been given all things that could be possessed by any ruler of the earth, and she has a great throne.

24. "I found her and her people worshipping the sun instead of Allah, and Shaitan (Satan) has made their deeds fair-seeming to them, and has barred them from (Allah's) Way, so they have no guidance,"

25. Al-La (this word has two interpretations) Angel [As Shaitan (Satan) has barred them from Allah's Way] so that they do not worship (prostrate before) Allah, or (B) So that they may worship (prostrate before) Allah, Who brings to light what is hidden in the heavens and the earth, and knows what you conceal and what you reveal. [Tafsir At-Tabari, Vol. 19, Page 149]

26. Allah, La ilaha illa Huwa (none has the right to be worshipped but He), the Lord of the Supreme Throne!

27. [Sulaiman (Solomon)] said: "We shall see whether you speak the truth or you are (one) of the liars.

28. "Go you with this letter of mine, and deliver it to them, then draw back from them, and see what (answer) they return."

29. She said: "O chiefs! Verily! Here is delivered to me a noble letter,

30. "Verily! It is from Sulaiman (Solomon), and verily! It (reads): In the Name of Allah, the Most Beneficent, the Most Merciful;

31. "Be you not exalted against me, but come to me as Muslims (true believers who submit to Allah with full submission)' "

32. She said: "O chiefs! Advise me in (this) case of mine. I decide no case till you are present with me."

33. They said: "We have great strength, and great ability for war, but it is for you to command; so think over what you will command."

34. She said: "Verily! Kings, when they enter a town (country), they despoil it, and make the most honourable amongst its people low. And thus they do.

35. "But verily! I am going to send him a present, and see with what (answer) the messengers return."

36. So when (the messengers with the present) came to Sulaiman (Solomon), he said: "Will you help me in wealth? What Allah has given me is better than that which He has given you! Nay, you rejoice in your gift!"

37. [Then Sulaiman (Solomon) said to the chief of her messengers who brought the present]: "Go back to them. We verily shall come to them with hosts that they cannot resist, and we shall drive them out from there in disgrace, and they will be abased."

38. He said: "O chiefs! Which of you can bring me her throne before they come to me surrendering themselves in obedience?"

39. An Ifrit (strong) from the jinns said: "I will bring it to you before you rise from your place (council). And verily, I am indeed strong, and trustworthy for such work."

40. One with whom was knowledge of the Scripture said: "I will bring it to you within the twinkling of an eye!" then when [Sulaiman (Solomon)] saw it placed before him, he said: "This is by the Grace of my Lord to test me whether I am grateful or ungrateful! And whoever is grateful, truly, his gratitude is for (the good of) his ownself, and whoever is ungrateful, (he is ungrateful only for the loss of his ownself). Certainly! My Lord is Rich (Free of all wants), Bountiful."

41. He said: "Disguise her throne for her that we may see whether she will be guided (to recognise her throne), or she will be one of those not guided."

42. So when she came, it was said (to her): "Is your throne like this?" She said: "(It is) as though it were the very same." And [Sulaiman (Solomon) said]: "Knowledge was bestowed on us before her, and we were submitted to Allah (in Islam as Muslims before her)."

43. And that which she used to worship besides Allah has prevented her (from Islam), for she was of a disbelieving people.

44. It was said to her: "Enter As-Sarh" [(a glass surface with water underneath it) or a palace], but when she saw it, she thought it was a pool, and she (tucked up her clothes) uncovering her legs, Sulaiman (Solomon) said: "Verily, it is Sarh [(a glass surface with water underneath it) or a palace] paved smooth with slab of glass." She said: "My Lord! Verily, I have wronged myself, and I submit (in Islam, together with Sulaiman (Solomon), to Allah, the Lord of the 'Alamin (mankind, jinns and all that exists)."

45. And indeed We sent to Thamud their brother Salih (Saleh), saying: "Worship Allah (Alone and none else). Then look! They became two parties (believers and disbelievers) quarreling with each other."

46. He said: "O my people! Why do you seek to hasten the evil (torment) before the good (Allah's Mercy)? Why seek you not the Forgiveness of Allah, that you may receive mercy?"

47. They said: "We augur ill omen from you and those with you." He said: "Your ill omen is with Allah; nay, but you are a people that are being tested."

48. And there were in the city nine men (from the sons of their chiefs), who made mischief in the land, and would not reform.

49. They said: "Swear one to another by Allah that we shall make a secret night attack on him and his household, and afterwards we will surely say to his near relatives: 'We witnessed not the destruction of his household, and verily! We are telling the truth.'"

50. So they plotted a plot, and We planned a plan, while they perceived not.

51. Then see how was the end of their plot! Verily! We destroyed them and their nation, all together.

52. These are their houses in utter ruin, for they did wrong. Verily, in this is indeed an Ayah (a lesson or a sign) for people who know.

53. And We saved those who believed, and used to fear Allah, and keep their duty to Him.

54. And (remember) Lout (Lot)! When he said to his people . Do you commit Al-Fahishah (evil, great sin, every kind of unlawful sexual intercourse, sodomy, etc.) while you see (one another doing evil without any screen, etc.)?"

55. "Do you approach men in your lusts rather than women? Nay, but you are a people who behave senselessly."

56. There was no other answer given by his people except that they said: "Drive out the family of Lout (Lot) from your city. Verily, these are men who want to be clean and pure!"

57. So We saved him and his family, except his wife. We destined her to be of those who remained behind.

58. And We rained down on them a rain (of stones). So evil was the rain of those who were warned.

59. Say (O Muhammad ): "Praise and thanks be to Allah, and peace be on His slaves whom He has chosen (for His Message)! Is Allah better, or (all) that you ascribe as partners (to Him)?" (Of course, Allah is Better).

60. Is not He (better than your gods) Who created the heavens and the earth, and sends down for you water (rain) from the sky, whereby We cause to grow wonderful gardens full of beauty and delight? It is not in your ability to cause the growth of their trees. Is there any ilah (god) with Allah? Nay, but they are a people who ascribe equals (to Him)!

61. Is not He (better than your gods) Who has made the earth as a fixed abode, and has placed rivers in its midst, and has placed firm mountains therein, and has set a barrier between the two seas (of salt and sweet water).Is there any ilah (god) with Allah? Nay, but most of them know not.

62. Is not He (better than your gods) Who responds to the distressed one, when he calls Him, and Who removes the evil, and makes you inheritors of the earth, generations after generations. Is there any ilah (god) with Allah? Little is that you remember!

63. Is not He (better than your gods) Who guides you in the darkness of the land and the sea, and Who sends the winds as heralds of glad tidings, going before His Mercy (rain)? Is there any ilah (god) with Allah? High Exalted be Allah above all that they associate as partners (to Him)!

64. Is not He (better than your so-called gods) Who originates creation, and shall thereafter repeat it, and Who provides for you from heaven and earth? Is there any ilah (god) with Allah? Say, "Bring forth your proofs, if you are truthful."

65. Say: "None in the heavens and the earth knows the Ghaib (unseen) except Allah, nor can they perceive when they shall be resurrected."

66. Nay, they have no knowledge of the Hereafter. Nay, they are in doubt about it. Nay, they are blind about it.

67. And those who disbelieve say: "When we have become dust, we and our fathers, shall we really be brought forth (again)?

68. "Indeed we were promised this, we and our forefathers before, Verily, these are nothing but tales of ancients."

69. Say to them (O Muhammad ) "Travel in the land and see how has been the end of the criminals (those who denied Allah's Messengers and disobeyed Allah)."

70. And grieve you not for them, nor be straitened (in distress) because of what they plot.

71. And they (the disbelievers in the Oneness of Allah) say: "When (will) this promise (be fulfilled), if you are truthful?"

72. Say: "Perhaps that which you wish to hasten on, may be close behind you.

73. "Verily, your Lord is full of Grace for mankind, yet most of them do not give thanks."

74. And verily, your Lord knows what their breasts conceal and what they reveal.

75. And there is nothing hidden in the heaven and the earth, but is in a Clear Book (i.e. Al-Lauh Al-Mahfuz).

76. Verily, this Qur'an narrates to the Children of Israel most of that about which they differ.

77. And truly, it (this Qur'an) is a guide and a mercy to the believers.

78. Verily, your Lord will decide between them (various sects) by His Judgement. And He is the All-Mighty, the All-Knowing.

79. So put your trust in Allah; surely, you (O Muhammad ) are on manifest truth.

80. Verily, you cannot make the dead to hear (i.e. benefit them and similarly the disbelievers), nor can you make the deaf to hear the call, when they flee, turning their backs.

81. Nor can you lead the blind out of their error, you can only make to hear those who believe in Our Ayat (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.), and who have submitted (themselves to Allah in Islam as Muslims).

82. And when the Word (of torment) is fulfilled against them, We shall bring out from the earth a beast to them, which will speak to them because mankind believed not with certainty in Our Ayat (Verses of the Qur'an and Prophet Muhammad ).

83. And (remember) the Day when We shall gather out of every nation a troop of those who denied Our Ayat (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.), and (then) they (all) shall be gathered (and driven to the place of reckoning),

84. Till, when they come (before their Lord at the place of reckoning), He will say: "Did you deny My Ayat (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) when you comprehended them not in knowledge, or what (else) was it that you used to do?"

85. And the Word (of torment) will be fulfilled against them, because they have done wrong, and they will be unable to speak (in order to defend themselves).

86. See they not that We have made the night for them to rest therein, and the day sight-giving? Verily, in this are Ayat (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) for the people who believe.

87. And (remember) the Day on which the Trumpet will be blown and all who are in the heavens and all who are on the earth, will be terrified except him whom Allah will (exempt). And all shall come to Him humbled.

88. And you will see the mountains and think them solid, but they shall pass away as the passing away of the clouds. The Work of Allah, Who perfected all things, verily! He is Well-Acquainted with what you do.

89. Whoever brings a good deed (i.e. Belief in the Oneness of Allah along with every deed of righteousness), will have better than its worth, and they will be safe from the terror on that Day.

90. And whoever brings an evil (deed) (i.e. Shirk polytheism, disbelief in the Oneness of Allah and every evil sinful deed), they will be cast down (prone) on their faces in the Fire. (And it will be said to them) "Are you being recompensed anything except what you used to do?"

91. I (Muhammad ) have been commanded only to worship the Lord of this city (Makkah), Him Who has sanctified it and His is everything. And I am commanded to be from among the Muslims (those who submit to Allah in Islam).

92. And to recite the Qur'an, so whosoever receives guidance, receives it for the good of his ownself, and whosoever goes astray, say (to him): "I am only one of the warners."

93. And say [(O Muhammad ) to these polytheists and pagans etc.]: "All the praises and thanks be to Allah. He will show you His Ayat (signs, in yourselves, and in the universe or punishments, etc.), and you shall recognise them. And your Lord is not unaware of what you do."
#3
Sura En-Neml (27) – Mravi

سورة النمل

Mekka – 93 ajeta

U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog

( بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيمِ )

1. Ta-sin. Ovo su ajeti Kur’ana i Knjige jasne,

طس تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ

2. upute i radosne vijesti onima koji vjeruju,

هُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ

3. koji molitvu obavljaju i milostinju udjeljuju i koji u onaj svijet čvrsto vjeruju.

الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ

4. Onima koji u onaj svijet ne vjeruju Mi prikazujemo kao lijepe postupke njihove – zato oni lutaju;

إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ

5. njih čeka zla kob, a na onom svijetu će biti posve izgubljeni,

أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ

6. a ti, zaista, primaš Kur’ana od Mudroga i Sveznajućeg!

وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ

7. Kada Musa reče čeljadi svojoj: “Vidio sam vatru, donijeću vam otuda vijest kakvu ili ću vam donijeti ragorjelu glavnju da biste se ogrijali”,

إِذْ قَالَ مُوسَى لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ

8. neko ga, kada joj se približi, zovnu: “Neka su blagoslovljeni oni koji se nalaze na mjestu na kojem je vatra i oni oko nje, i neka je hvaljen Allah, Gospodar svjetova!

فَلَمَّا جَاءهَا نُودِيَ أَن بُورِكَ مَن فِي النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

9. O Musa, Ja sam – Allah, Silni i Mudri!

يَا مُوسَى إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

10. Baci svoj štap!” Pa kad ga vidje da se, kao da je hitra zmija, kreće, on uzmače i ne vrati se. “O Musa, ne boj se! Poslanici se kod Mene ne treba ničega da boje;

وَأَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَى لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ

11. a onome koji grijeh počini, a onda zlo dobrim djelom zamijeni – Ja ću, uistinu, oprostiti i samilostan biti.

إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ

12. Uvuci ruku svoju u njedra svoja, pojaviće se bijela, ali neće biti bolesna, – biće to jedno od devet čuda faraonu i narodu njegovu; oni su, doista, narod nevjernički.

وَأَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ

13. I kad im očito dođoše znamenja Naša, oni rekoše: “Ovo je prava čarolija!”

فَلَمَّا جَاءتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ

14. I oni ih, nepravedni i oholi, porekoše, ali su u sebi vjerovali da su istinita, pa pogledaj kako su skončali smutljivci.

وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ

15. Davudu i Sulejmanu smo znanje dali i oni su govorili: “Hvala Allahu koji nas je odlikovao iznad mnogih vjernika, robova Svojih!

وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَى كَثِيرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ

16. I Sulejman naslijedi Davuda i reče: “O ljudi, dato nam je da razumijemo ptičje glasove i svašta nam je dato; ovo je, zaista, prava blagodat!”

وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ

17. I skupiše se Sulejmanu vojske njegove, džinnovi i ljudi i ptice, sve četa do čete, postrojeni,

وَحُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ وَالطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ

18. i kad stigoše do mravlje doline, jedan mrav reče: “O mravi, ulazite u stanove svoje da vas ne izgazi Sulejman i vojske njegove, a da to i ne primjetite!”

حَتَّى إِذَا أَتَوْا عَلَى وَادِي النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ

19. I on se nasmija glasno riječima njegovim i reče: “Gospodaru moj, omogući mi da budem zahvalan na blagodati tvojoj, koju si ukazao meni i roditeljim mojim, i da činim dobra djela na zadovoljastvo tvoje, i uvedi me, milošću Svojom, među dobre robove Svoje!”

فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ

20. I on izvrši smotru ptica, pa reče: “Zašto ne vidim pupavca, da nije odsutan?

وَتَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِيَ لَا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ

21. Ako mi ne donese valjano opravdanje, teškom ću ga kaznom kazniti ili ću ga zaklati!”

لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ

22. I ne potraj dugo, a on dođe, pa reče: “Doznao sam ono što ti ne znaš, iz Sabe ti donosim pouzdanu vijest.

فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِن سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ

23. Vidio sam da jedna žena njima vlada i da joj je svega i svačega dato, a ima i prijesto veličanstveni:

إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ

24. vidio sam da se i ona i narod njezin Suncu klanjaju, a ne Allahu, – šejtan im je prikazao lijepim postupke njihove i od pravog puta ih odvratio, te oni ne umiju da nađu pravi put

وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ

25. pa da se klanju Allahu, koji izvodi ono što je skriveno na nebesima i u Zemlji i koji zna ono što krijete i ono što na javu iznosite.

أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ

26. Allah je, nema boga osim Njega, Gospodar svega što postoji!”

اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ

27. “Vidjećemo” – reče Sulejman – “da li govoriš istinu ili ne.

قَالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ

28. Odnesi ovo moje pismo pa im ga baci, a onda se od njih malo izmakni i pogledaj šta će jedni drugima reći!”

اذْهَب بِّكِتَابِي هَذَا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانظُرْ مَاذَا يَرْجِعُونَ

29. “O velikaši”, – reče ona – “meni je dostavljeno jedno poštovanje vrijedno pismo

قَالَتْ يَا أَيُّهَا المَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ

30. Od Sulejmana i galsi; “U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!

إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

31. Ne pravite se većim od mene i dođite da mi se pokorite!”

أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَأْتُونِي مُسْلِمِينَ

32. “O velikaši” – reče ona – “savjetujte mi šta treba da u ovom da uradim, ja bez vas neću ništa da odlučim!”

قَالَتْ يَا أَيُّهَا المَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ

33. “Mi smo vrlo jaki i hrabri” – rekoše oni – “a ti se pitaš! Pa, gledaj šta ćeš narediti!”

قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَالْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِي مَاذَا تَأْمُرِينَ

34. “Kad carevi osvoje neki grad” – reče ona – “oni ga razore, a ugledne stanovnike njegove učine poniženim; eto, tako oni rade.

قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَكَذَلِكَ يَفْعَلُونَ

35. Poslaću im jedan dar i vidjeću sa čime će se izaslanici vratiti”.

وَإِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِم بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ

36. I kad on pred Sulejmana iziđe, ovaj mu reče; “Zar da blagom mene pridobijete? Ono što je Allah meni dao bolje je od onoga što je dao vama. Vi se onome što vam se daruje radujete!

فَلَمَّا جَاء سُلَيْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّا آتَاكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ

37. Vrati se njima! Mi ćemo im dovesti vojske kojima se neće moći oduprijeti i istjeraćemo ih iz Sabe ponižene i pokorene”.

ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ

38. “O dostojanstvenici, ko će mi od vas donijeti njezin prijesto prije nego što oni dođu da mi se pokore?”

قَالَ يَا أَيُّهَا المَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ

39. “Ja će ti ga donijeti” – reče Ifrit, jedan od džinnova – “prije nego iz ove sjednice svoje ustaneš, ja sam za to snažan i pouzdan”.

قَالَ عِفْريتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ

40. “A ja ću ti ga donijeti” – reče onaj koji je učio iz Knjige – “prije nego što okom trepneš”. I kad Sulejman vidje da je prijesto već pored njega postavljen, uzviknu; “Ovo je blagodat Gospodara moga koji me iskušava da li ću zahvalan ili nezahvalan biti. A ko je zahvalan – u svoju je korist zahvalan, a ko je nezahvalan – pa, Gospodar moj je neovisan i plemenit.

قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ

41. Promijenite izgled njezina prijestolja da vidimo hoće li ga ili neće prepoznati!”

قَالَ نَكِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِي أَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذِينَ لَا يَهْتَدُونَ

42. I kad ona dođe, bi joj rečeno; “Je li ovakav prijesto tvoj” – “Kao da je on!” – uzviknu ona. – “A nama je prije nego njoj dato znanje, i mi smo muslimani”.

فَلَمَّا جَاءتْ قِيلَ أَهَكَذَا عَرْشُكِ قَالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ وَأُوتِينَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ

43. a da nije ispravno vjerovala, nju su omeli oni kojima se ona, mimo Allah klanjala, jer je ona narodu nevjerničkom pripadala.

وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ

44. “Uđi u dvoranu!; – bi joj rečeno. I kad ona pogleda, pomisli da je duboka voda, pa zadiže haljinu uz noge svoje. “Ova je dvoran uglačanim staklom popločana!” – reče on. – “Gospodaru moj”, – uzviknu ona – “ja sam se prema sebi ogriješila i u društvu sa Sulejmanom predajem se Allahu Gospodaru svjetova!”

قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَن سَاقَيْهَا قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِيرَ قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

45. A Semudu smo poslali brata njihova Saliha da se klanjaju jedino Allahu – a oni se podijeliše u dvije skupine koje su se međusobno prepirale.

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ

46. “O narode moj,” – govorio im je on – “zašto tražite da vas stigne kazna prije nego što se pokajete. Zašto od Allah ne tražite oprosta, da bi vam se ukazala milost?”

قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ

47. “Mi smatramo rđavim predznakom tebe i one koji su s tobom!” – rekoše oni. – “Od Allaha vam je i dobro i zlo” – reče on -, “vi ste narod koji je stavljen u iskušenje.”

قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَ قَالَ طَائِرُكُمْ عِندَ اللَّهِ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ

48. U gradu je bilo devet osoba koje su ne red nego nered činile.

وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ

49. “Zakunite se najtežom zakletvom: – rekoše – “da ćemo noću njega i porodicu njegovu ubiti, a onda njegovom najbližem krvnom srodniku reći: “Mi nismo prisustovali pogibiji porodice njegove, mi, zaista, istinu govorimo.”

قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ

50. I smišljali su spletke, ali Mi smo ih kazmnili onda kad se nisu nadali,

وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ

51. pa pogledaj kakva je bila posljedica spletkarenja njihova: uništili smo sve – i njih i narod njihov,

فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ

52. eno kuća njihovih, puste su zbog nepravde koju su činili – to je zaista pouka narodu koji zna -,

فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ

53. a spasili smo one koji su vjerovali i koji su se grijeha klonili.

وَأَنجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ

54. I Luta, kada reče narodu svome: “Zašto činite razvrat naočigled jedni drugih?

وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ

55. Zar zbilja sa stršću općite sa muškarcima umjesto sa ženama? Vi ste, uistinu, bezumnici.”

أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاء بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ

56. A odgovor naroda njegova je glasio: “Istjerajte Lutovu porodicu iz grada vašeg, oni su ljudi-čistunci!”

فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِّن قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ

57. I Mi smo spasili njega i porodicu njegovu, sve osim žene njegove. Mi smo odredili da ona ostane s onima koji će kaznu iskusiti,

فَأَنجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ

58. i pustili smo na njih kišu, a strašne li kiše za one koji su bili opomenuti!

وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ

59. Reci: “Hvala Allahu i mir robovima Njegovim koje je On odabrao!” Šta je bolje: Allah ili oni koje Njemu ravnim smatraju,

قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ

60. Onaj koji je nebesa i Zemlju stvorio i koji vam spušta s neba kišu pomoću koje Mi dajemo da ozelene bašče prekrasne, – nemoguće je da vi učinite da izraste drveće njihovo. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Ne postoji, ali su oni narod koji druge s Njim izjednačuje;

أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ السَّمَاء مَاء فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ

61. Onaj koji je Zemlju prebivalištem učinio i kroz nju rijeke proveo i na njoj brda nepomična postavio i dva mora pregradio. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? ne postoji, nego većina njih u neznanju živi;

أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَارًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَجَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ

62. Onaj koji se nevoljniku, kad mu se obrati, odaziva, i koji zlo otklanja i koji vas na Zemlji namjesnicima postavlja. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Kako nikako pouku vi da primite! –

أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ

63. Onaj koji vam u tminama, na kopnu i na moru, put pokazuje i koji vjetrove kao radosnu vijest ispred milosti Svoje šalje. – Zar pored Allah postoji drugi bog? Kako je Allah visoko iznad onih koji druge Njemu ravnim smatraju! –

أَمَّن يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ

64. Onaj koji sve iz ničega stvara, koji će zatim to ponovo učiniti, i koji vam opskrbu s neba i iz zemlje daje. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Reci: “Dokažite, ako istinu govorite!”

أَمَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَمَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاء وَالْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

65. Reci: “Niko, osim Allah, ni na nebu ni na Zemlji, ne zna što će se dogoditi; i oni ne znaju kada će oživljeni biti.

قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ

66. Zar oni o onom svijetu da što znaju! Ništa! – oni u nj sumnjaju, oni su slijepi prema njemu.”

بَلِ ادَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِي الْآخِرَةِ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِّنْهَا بَلْ هُم مِّنْهَا عَمِونَ

67. Nevjernici govore: “Zar ćemo, kada postanemo zemlje, i mi i preci naši, zaista, biti oživljeni?

وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَئِذَا كُنَّا تُرَابًا وَآبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ

68. Ovim nam se već odavno prijeti, i nama i precima našim, a ovo su samo izmišljotine naroda drevnih.”

لَقَدْ وُعِدْنَا هَذَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا مِن قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ

69. Reci: “Putujte po svijetu i vidite kako su završili grešnici!”

قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ

70. I ne žalosti se zbog njih i neka ti nije u duši teško zbog spletki njihovih.

وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُن فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ

71. “Kad će se već jednom obistiniti ta prijetnja, ako istinu govorite?” – pitaju oni.

وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

72. Reci; “Stići će vas sigurno nešto od onoga što požurujete!”

قُلْ عَسَى أَن يَكُونَ رَدِفَ لَكُم بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ

73. A Gospodar tvoj je neizmjerno dobar ljudima, ali većina njih nije zahvalna.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ

74. Gospodar tvoj dobro zna ono što grudi njihove taje i ono što oni na javu iznose.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ

75. Nema ničeg skrivenog ni na nebu ni na Zemlji, a da nije u Knjizi jasnoj.

وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِي السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ

76. Ovaj Kur’an sinovima Israilovim kazuje najviše o onome u čemu se oni razilaze

إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَقُصُّ عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَكْثَرَ الَّذِي هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ

77. i on je, uistinu, putokaz i milost svakom onom koji vjeruje.

وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ

78. Gospodar tvoj će im po pravdi Svojoj presuditi; On je Silni i Sveznajući,

إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُم بِحُكْمِهِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ

79. zato se pouzdaj u Allaha, jer ti, doista, slijediš pravu istinu!

فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ

80. Ti ne možeš mrtve dozvati ni gluhe dovikati kada se leđima okrenu,

إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاء إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ

81. niti možeš slijepe od zablude njihove odvratiti; možeš jedino dozvati one koji u riječi Naše vjeruju, oni će se odazvati.

وَمَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ

82. I kad dođe vrijeme da oni budu kažnjeni, Mi ćemo učiniti da iz zemlje iziđe jedna životinja koja će im reći da ljudi u dokaze Naše nisu uvjereni.

وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ

83. A na Dan kada od svakog naroda sakupimo gomilu onih koji su dokaze Naše poricali – oni će biti zadržani –

وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ

84. i kad dođu, On će upitati: “Jeste li vi dokaze Moje poricali ne razmišljajući o njima, ili, šta ste to radili?”

حَتَّى إِذَا جَاؤُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ

85. I njih će stići kazna zato što su mnogobošci bili, pa neće moći ni riječ izustiti.

وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ

86. Zar nisu vidjeli da smo učinili noć da u njoj otpočinu, a dan vidnim? – to su, zaista, dokazi za narod koji vjeruje.

أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

87. A na Dan kad se u rog puhne pa se smrtno istrave i oni na nebesima i oni na Zemlji, izuzev onih koje Allah poštedi, svi će Mu ponizno doći.

وَيَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ

88. Ti vidiš planine i misliš da su nepomične, a one promiču kao što promiču oblaci – to je Allahovo djelo koji je sve savršeno stvorio; On, doista, zna ono što radite.

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ

89. Ko učini dobro djelo, dobiće veliku nagradu za njega i biće straha na Sudnjem danu pošteđen;

مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ

90. a oni koji budu zlo činili, u vatru će naglavačke biti gurnuti. “Zar se već kažnjavate za ono što ste radili?”

وَمَن جَاء بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ

91. Ja sam primio zapovijest da se klanjam jedino Gospodaru ovoga grada, koji je On učinio svetim – a njemu sve pripada – i naređeno mi je da budem poslušan

إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ

92. i da Kur’an kazujem; onaj ko bude išao pravim putem, na pravom putu je za svoje dobro; a onome ko je u zabludi; ti reci: “Ja samo opominjem.”

وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ

93. I reci; “Hvala Allahu, On će vam znamenja Svoja pokazati, pa ćete ih vi poznati!” A Gospodar tvoj motri na ono što radite.

وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ


Skoči na Forum: