СУРА
ЕС-САД (Сад)
Мекка -88 ајети
Во името на Аллах, Милостивиот Сомилосен!
1. Сад! Се колнам во Кур’анот, со Опомена преполн!
2. Но, оние кои не веруваат се горделиви и прават раздор.
3. Колку поколенија Ние уништивме пред нив, кои повикуваа за помош кога немаше веќе време да се спасат?
4. Оние се чудат што ли им дојде еден опоменувач меѓу нив. Неверниците зборуваат: “Овој е волшебник и лашко голем.”
5. Ги сведува ли боговите на еден Бог? Ова, навистина, е нешто многу чудно!
6. И заминаа големците нивни: “Одете и бидете постојани покрај боговите ваши! Ова, навистина, е нешто што се посакува!
7. Ова не го слушнавме во последните вери . Ова, навистина, е нешто различно.
8. Нему ли меѓу нас ќе му се објави Опомена?” - Но, не! Оние се сомневаат во опомената Моја затоа што уште не ја имаат вкусено казната Моја.
9. Или: Кај нив ли се ризниците на милоста од Господарот твој - Силниот и Дарежливиот!
10. Или: Имаат ли власт на небесата и на Земјата и на она што е меѓу нив? Па, нека се искачат, тогаш, по скалилата!
11. Војската здружена што е таму ќе биде поразена.
12. И пред нив ги сметаа за лажни пејгамберите: и народот на Нух, и Ад и фараонот, сопственикот на столбови!
13. И Семуд и народот на Лут и жителите на Ејка. Ете, оние беа странки здружени.
14. Сите оние ги беа сметале лажни пејгамберите... па, така, се оствари казната.
15. Оние чекаат само страшен глас, единствен, што не се повторува!
16. И зборуваат: “Господаре наш, побрзај со нас, со делот наш од казната пред да настапи Денот на пресметката!”
17. И стрпи се за она што го зборуваат. И сети се на робот Наш, Давуд, силниот, кој, навистина, Му се обраќаше на Аллах.
18. Ние, секако, ги потчинивме брдата заедно со него... кои Го славеа и при зајдисонце и при изгрејсонце!
19. Се, како и птиците собрани, Нему му се обраќа.
20. И Ние го зацврстивме кралството негово, му дадовме мудрост и вештина на говорништво.
21. И ти дојде ли кажувањето за парничарите... кога се искачија на Ѕидот од храмот?
22. Кога влегоа кај Давуд и кога тој се исплаши од нив, оние рекоа: “Не плаши се! Ние сме два парничара. Еден на друг неправда направивме. Па, затоа пресуди ни праведно и не биди пристрасен, и упати не кон патот вистински!
23. Овој мој брат има деведесет и девет овци, а јас, пак, имам една овца.” И им рече: “Дај ми ја мене да ја чувам; - и така, расправајќи се, ме присили на тоа.”
24. Давуд рече: “Неправда ти нанесол со самото тоа што те прашал да ја придружиш твојата овца кон неговите овци. Многу ортаци еднинадруги прават неправда, секако, освен оние кои веруваат и кои добри дела работат, а тие се малкумина! И Давуд помисли дека Ние, навистина, го ставивме во искушение, и побара прошка од Господарот свој и се свитка ничкум и се покаја.
25. Па, Ние му го простивме тоа. Тој, навистина, ќе биде во близината Наша, и го чека убаво засолниште.
26. О Давуд, Ние те одредивме да бидеш халифа на Земјата и суди меѓу луѓето праведно, и не следи ја страста па да те скршне во заблуда од Аллаховиот пат. Да, оние кои скршнуваат во заблуда од Аллаховиот пат, ќе бидат жестоко казнети затоа што заборавија на Денот на пресметката.
27. И Ние не го создадовме небото и Земјата и она што е меѓу нив залудно. Ете, така мислат оние кои не веруваат. Е, тешко на неверниците кои ќе бидат во огнот!
28. Или: “Ќе постапиме ли со оние кои веруваат и кои добри дела работат како со безредниците по земјата? Или: Ќе постапиме ли со богобојазливите како со расипаните?”
29. Книгата што Ние ти ја објавивме е - благословена, за да размислуваат за ајетите нејзини и за да се сеќаваат оние со дадениот им разбир.
30. И на Давуд Ние му го подаривме Сулејман. Е, колку е благонаклонет тој роб! Тој, навистина, беше покајник!
31. Кога навечер му се претставени коњи исправени, преубави, на три нозе,
32. и кога рече: “Покажав поголема љубов кон ова добро отколку кон споменувањето на Господарот мој!” И веднаш исчезнаа од видикот негов.
33. “Вратете ми ги!” И почна да ги мази и по нозете и по вратовите.
34. Ние, секако, го ставивме во искушение и Сулејмана, и на постелата од престолот негов, како едно болно тело оставивме. И потоа тој оздрави,
35. и рече: “Господаре мој, прости ми и дарувај ми власт што не ќе ја има никој по мене! Ти си, навистина, Дарител!”
36 Па, Ние му го потчинивме ветрот кој тивко дуваше по наредбата негова, таму каде што тој посакуваше,
37. и шејтаните - сите градители и нуркачи,
38. и други, во пранги заковани.
39. - “Ова е давање Наше; дај или задржи што не може да се изброи!”
40. И тој, навистина, ќе биде во близина Наша и за него има убаво засолниште.
41. И сети се на робот Наш Ејуб, кога го повика Господарот свој: “Ме погоди Шејтанот, навистина, со мака и болка!”
42. - “Удри со ногата: еве вода ладна за бањање и за пиење!”
43. И Ние му го подаривме семејството негово, и со тоа нему слично, како милост од Нас, да биде опомена за даруваните со разбир!
44. И земи сноп со раката твоја и удри со него, и не прекршувај ја заклетвата. Воочивме дека, навистина, е трпелив. Е, колку беше благонаклонет тој роб! Тој, навистина, беше покајник!
45. И сети се на робовите Наши: Ибрахим, и Исхак и Јакуб... цврсти и далековидни.
46. Ние нив, навистина, ги очистивме со едно својство; тоа што се сеќаваа на оној свет.
47. Тие, секако, кај нас се меѓу најдобрите избраници!
48. И сети се на Исмаил и на Илјас и на Зул Кифл. Сите тие беа меѓу избраниците!
49. Ова е Опомена! За богобојазливите, навистина, има убаво засолниште:
50. бавчи еденски, со врати за нив отворени,
51. врз дивани потпрени: во нив ќе бараат различно овошје и напитоци.
52. И пред нив ќе има и девојки, од нивна возраст, со погледи соборени.
53. “Ова, токму, е она што ви се ветуваше за Денот на пресметката;
54. ова, секако, е ‘рскот Наш кој не се троши.”
55. Ете, така! А за заканувачите има зло засолниште:
56. Џехеннем во кој ќе бидат фрлени. Е, само колку лошо престојувалиште е тоа!
57. Ете, така! Па, нека ја вкусат водата жешка и водата смрдлива што капи!
58. И многу други, на нив слични, обрасци на маки.
59. Ова е дружина со вас здружена, која не ќе биде со добредојде примена, туку во огнот ќе биде фрлена.
60. Ќе речат: “За вас нема добредојде. Вие ова нам ни го подготвивте. Е, само колку лоша утврда е тоа!”
61. И ќе речат: “Господаре наш, зголеми ја казната во огнот двојно за оној кој ни го подготви ова!”
62. . И ќе речат: “Што е со нас па не ги гледаме луѓето кои ги вбројуваме меѓу злосторниците,
63. кои ги исмевавме? Или, пак, од видот ни исчезнаа?”
64. Вистина е, секако, тоа дека жителите на огнот ќе се караат.
65. Кажи: “Јас сум, навистина, само опоменувач! Нема друг бог освен Аллах, Еден и Силен!
66. Господар на небесата и на Земјата и на она што е меѓу нив, Силен и Простувач!”
67. Кажи: “Ова кажување е големо,
68. кон кое сте вие рамнодушни.
69. Не знам за мелеките возвишени кога расправаа еднисодруги:
70. ми се објавува дека сум, навистина, само опоменувач јасен.”
71. И кога им рече Господарот твој на мелеките: “Јас сум Творител на човекот. Го создадов од глина.
72. Па, кога ќе му дадам изглед и ќе му вдахнам дел од духот, творот Мој - паднете му на сеџде!
73. И сите мелеки паднаа на сеџде, сите до еден.
74. А Иблис тоа не го направи: се изнаду и беше меѓу неверниците.
75. Аллах рече: “ О Иблис, што те натера да не му паднеш на сеџде на оној кој го создадов со рацете Мои? Се изнаду или, пак, стана меѓу големците?”
76. Иблис рече: “Јас сум подобар од него: мене ме создаде од оган, а него го создаде од глина.”
77. Аллах рече: “Излегувај од Џеннетот! Ти си, навистина, проклет!
78. Врз тебе, навистина, е проклетството Мое до Денот суден!”
79. Иблис рече: “Господаре мој, дај ми прилика до Денот кога ќе бидат проживеани!”
80. Аллах рече: “Ти се дава прилика, навистина,
81. до Денот на времето познато!”
82. Иблис рече: “Се колнам во моќта Твоја! Сите до еден ќе ги заведувам, сигурно! -
83. а не и робовите Твои, меѓу нив, чисти!”
84. Аллах рече: Па, се колнам во вистината, вистина е она што го зборувам:
85. ќе го наполнам Џехеннемот, сигурно, со тебе и со оние кои ќе те следат, сите до еден! “
86. Кажи: “Не барам од вас за ова никаква награда и јас не сум меѓу оние кои се за тоа овластени!”
87. Кур’анот е само Опомена за световите!
88. И ќе дознаете, сигурно, за кажувањето негово, набргу!
ЕС-САД (Сад)
Мекка -88 ајети
Во името на Аллах, Милостивиот Сомилосен!
1. Сад! Се колнам во Кур’анот, со Опомена преполн!
2. Но, оние кои не веруваат се горделиви и прават раздор.
3. Колку поколенија Ние уништивме пред нив, кои повикуваа за помош кога немаше веќе време да се спасат?
4. Оние се чудат што ли им дојде еден опоменувач меѓу нив. Неверниците зборуваат: “Овој е волшебник и лашко голем.”
5. Ги сведува ли боговите на еден Бог? Ова, навистина, е нешто многу чудно!
6. И заминаа големците нивни: “Одете и бидете постојани покрај боговите ваши! Ова, навистина, е нешто што се посакува!
7. Ова не го слушнавме во последните вери . Ова, навистина, е нешто различно.
8. Нему ли меѓу нас ќе му се објави Опомена?” - Но, не! Оние се сомневаат во опомената Моја затоа што уште не ја имаат вкусено казната Моја.
9. Или: Кај нив ли се ризниците на милоста од Господарот твој - Силниот и Дарежливиот!
10. Или: Имаат ли власт на небесата и на Земјата и на она што е меѓу нив? Па, нека се искачат, тогаш, по скалилата!
11. Војската здружена што е таму ќе биде поразена.
12. И пред нив ги сметаа за лажни пејгамберите: и народот на Нух, и Ад и фараонот, сопственикот на столбови!
13. И Семуд и народот на Лут и жителите на Ејка. Ете, оние беа странки здружени.
14. Сите оние ги беа сметале лажни пејгамберите... па, така, се оствари казната.
15. Оние чекаат само страшен глас, единствен, што не се повторува!
16. И зборуваат: “Господаре наш, побрзај со нас, со делот наш од казната пред да настапи Денот на пресметката!”
17. И стрпи се за она што го зборуваат. И сети се на робот Наш, Давуд, силниот, кој, навистина, Му се обраќаше на Аллах.
18. Ние, секако, ги потчинивме брдата заедно со него... кои Го славеа и при зајдисонце и при изгрејсонце!
19. Се, како и птиците собрани, Нему му се обраќа.
20. И Ние го зацврстивме кралството негово, му дадовме мудрост и вештина на говорништво.
21. И ти дојде ли кажувањето за парничарите... кога се искачија на Ѕидот од храмот?
22. Кога влегоа кај Давуд и кога тој се исплаши од нив, оние рекоа: “Не плаши се! Ние сме два парничара. Еден на друг неправда направивме. Па, затоа пресуди ни праведно и не биди пристрасен, и упати не кон патот вистински!
23. Овој мој брат има деведесет и девет овци, а јас, пак, имам една овца.” И им рече: “Дај ми ја мене да ја чувам; - и така, расправајќи се, ме присили на тоа.”
24. Давуд рече: “Неправда ти нанесол со самото тоа што те прашал да ја придружиш твојата овца кон неговите овци. Многу ортаци еднинадруги прават неправда, секако, освен оние кои веруваат и кои добри дела работат, а тие се малкумина! И Давуд помисли дека Ние, навистина, го ставивме во искушение, и побара прошка од Господарот свој и се свитка ничкум и се покаја.
25. Па, Ние му го простивме тоа. Тој, навистина, ќе биде во близината Наша, и го чека убаво засолниште.
26. О Давуд, Ние те одредивме да бидеш халифа на Земјата и суди меѓу луѓето праведно, и не следи ја страста па да те скршне во заблуда од Аллаховиот пат. Да, оние кои скршнуваат во заблуда од Аллаховиот пат, ќе бидат жестоко казнети затоа што заборавија на Денот на пресметката.
27. И Ние не го создадовме небото и Земјата и она што е меѓу нив залудно. Ете, така мислат оние кои не веруваат. Е, тешко на неверниците кои ќе бидат во огнот!
28. Или: “Ќе постапиме ли со оние кои веруваат и кои добри дела работат како со безредниците по земјата? Или: Ќе постапиме ли со богобојазливите како со расипаните?”
29. Книгата што Ние ти ја објавивме е - благословена, за да размислуваат за ајетите нејзини и за да се сеќаваат оние со дадениот им разбир.
30. И на Давуд Ние му го подаривме Сулејман. Е, колку е благонаклонет тој роб! Тој, навистина, беше покајник!
31. Кога навечер му се претставени коњи исправени, преубави, на три нозе,
32. и кога рече: “Покажав поголема љубов кон ова добро отколку кон споменувањето на Господарот мој!” И веднаш исчезнаа од видикот негов.
33. “Вратете ми ги!” И почна да ги мази и по нозете и по вратовите.
34. Ние, секако, го ставивме во искушение и Сулејмана, и на постелата од престолот негов, како едно болно тело оставивме. И потоа тој оздрави,
35. и рече: “Господаре мој, прости ми и дарувај ми власт што не ќе ја има никој по мене! Ти си, навистина, Дарител!”
36 Па, Ние му го потчинивме ветрот кој тивко дуваше по наредбата негова, таму каде што тој посакуваше,
37. и шејтаните - сите градители и нуркачи,
38. и други, во пранги заковани.
39. - “Ова е давање Наше; дај или задржи што не може да се изброи!”
40. И тој, навистина, ќе биде во близина Наша и за него има убаво засолниште.
41. И сети се на робот Наш Ејуб, кога го повика Господарот свој: “Ме погоди Шејтанот, навистина, со мака и болка!”
42. - “Удри со ногата: еве вода ладна за бањање и за пиење!”
43. И Ние му го подаривме семејството негово, и со тоа нему слично, како милост од Нас, да биде опомена за даруваните со разбир!
44. И земи сноп со раката твоја и удри со него, и не прекршувај ја заклетвата. Воочивме дека, навистина, е трпелив. Е, колку беше благонаклонет тој роб! Тој, навистина, беше покајник!
45. И сети се на робовите Наши: Ибрахим, и Исхак и Јакуб... цврсти и далековидни.
46. Ние нив, навистина, ги очистивме со едно својство; тоа што се сеќаваа на оној свет.
47. Тие, секако, кај нас се меѓу најдобрите избраници!
48. И сети се на Исмаил и на Илјас и на Зул Кифл. Сите тие беа меѓу избраниците!
49. Ова е Опомена! За богобојазливите, навистина, има убаво засолниште:
50. бавчи еденски, со врати за нив отворени,
51. врз дивани потпрени: во нив ќе бараат различно овошје и напитоци.
52. И пред нив ќе има и девојки, од нивна возраст, со погледи соборени.
53. “Ова, токму, е она што ви се ветуваше за Денот на пресметката;
54. ова, секако, е ‘рскот Наш кој не се троши.”
55. Ете, така! А за заканувачите има зло засолниште:
56. Џехеннем во кој ќе бидат фрлени. Е, само колку лошо престојувалиште е тоа!
57. Ете, така! Па, нека ја вкусат водата жешка и водата смрдлива што капи!
58. И многу други, на нив слични, обрасци на маки.
59. Ова е дружина со вас здружена, која не ќе биде со добредојде примена, туку во огнот ќе биде фрлена.
60. Ќе речат: “За вас нема добредојде. Вие ова нам ни го подготвивте. Е, само колку лоша утврда е тоа!”
61. И ќе речат: “Господаре наш, зголеми ја казната во огнот двојно за оној кој ни го подготви ова!”
62. . И ќе речат: “Што е со нас па не ги гледаме луѓето кои ги вбројуваме меѓу злосторниците,
63. кои ги исмевавме? Или, пак, од видот ни исчезнаа?”
64. Вистина е, секако, тоа дека жителите на огнот ќе се караат.
65. Кажи: “Јас сум, навистина, само опоменувач! Нема друг бог освен Аллах, Еден и Силен!
66. Господар на небесата и на Земјата и на она што е меѓу нив, Силен и Простувач!”
67. Кажи: “Ова кажување е големо,
68. кон кое сте вие рамнодушни.
69. Не знам за мелеките возвишени кога расправаа еднисодруги:
70. ми се објавува дека сум, навистина, само опоменувач јасен.”
71. И кога им рече Господарот твој на мелеките: “Јас сум Творител на човекот. Го создадов од глина.
72. Па, кога ќе му дадам изглед и ќе му вдахнам дел од духот, творот Мој - паднете му на сеџде!
73. И сите мелеки паднаа на сеџде, сите до еден.
74. А Иблис тоа не го направи: се изнаду и беше меѓу неверниците.
75. Аллах рече: “ О Иблис, што те натера да не му паднеш на сеџде на оној кој го создадов со рацете Мои? Се изнаду или, пак, стана меѓу големците?”
76. Иблис рече: “Јас сум подобар од него: мене ме создаде од оган, а него го создаде од глина.”
77. Аллах рече: “Излегувај од Џеннетот! Ти си, навистина, проклет!
78. Врз тебе, навистина, е проклетството Мое до Денот суден!”
79. Иблис рече: “Господаре мој, дај ми прилика до Денот кога ќе бидат проживеани!”
80. Аллах рече: “Ти се дава прилика, навистина,
81. до Денот на времето познато!”
82. Иблис рече: “Се колнам во моќта Твоја! Сите до еден ќе ги заведувам, сигурно! -
83. а не и робовите Твои, меѓу нив, чисти!”
84. Аллах рече: Па, се колнам во вистината, вистина е она што го зборувам:
85. ќе го наполнам Џехеннемот, сигурно, со тебе и со оние кои ќе те следат, сите до еден! “
86. Кажи: “Не барам од вас за ова никаква награда и јас не сум меѓу оние кои се за тоа овластени!”
87. Кур’анот е само Опомена за световите!
88. И ќе дознаете, сигурно, за кажувањето негово, набргу!
