СУРА
ЕШ-ШУАРА (Поети)
Мекка - 227 ајети
Во името на Аллах, Милостивиот Сомилосен!
1. Та, син, мим!
2. Еве ајети од Книгата јасна!
3. Ќе ја жалостиш ли душата твоја затоа што тие не веруваат?
4. Кога би сакале би им испратиле знамение, па вратовите нивни ќе останат наведнати.
5. И ниедна нова опомена ним не им дојде од Милостивиот, а да не беа кон неа рамнодушни!
6. Да, лажеа, навистина! И сигурно е дека ќе им дојдат вести за она за што се исмеваа.
7. Не гледаат ли на земјата? Па, колку видови растенија благородни Ние одредуваме да ‘ртат?
8. Во тоа, секако, има знамение. А мнозинството од нив, навистина, не се верници.
9. Да, Господарот твој е токму Оној кој е Моќен и Сомилосен!
10. И кога Господарот твој го повика Муса: “Обрати му се на народот зулумќарски!”
11. Народот на фараонот, можеби, ќе биде богобојазлив.
12. Муса рече: “Господаре мој, јас, навистина, се плашам да не ме сметаат за лашко,
13. да не ми се стеснат градите и да не ми се закочи јазикот - испрати го Харуна,
14. јас кон нив згрешив па се плашам да не ме убијат.”
15. Аллах рече: “Никогаш! Одете двајцата со знаменијата Наши. Да, Ние ќе бидеме со вас и ќе ве слушаме!”
16. Одете до фараонот, па речете му: “Ние сме, навистина, пејгамбери од Господарот на световите,
17. испрати ги со нас синовите Израилови!”
18. Фараонот рече: “Нели те воспитувавме меѓу нас додека беше дете, и нели остана меѓу нас доста години од животот твој?
19. И го направи она што го направи; и ти си меѓу неверниците.”
20. Муса рече: “Тоа го направив тогаш кога бев еден меѓу оние кои скршнаа во заблуда!
21. И бидејќи се плашев од вас, побегнав и така Господарот мој ми подари мудрост и ме одреди да бидам меѓу пејгамберите.
22. Тоа ли е добродетелство кое ти ми го префрлуваш? Тоа ли е она што ги направи робови синовите Израилови?”
23. Фараонот рече: “Кој е Господарот на световите?”
24. Муса рече: “Господарот на небото и на Земјата и на она што е меѓу нив - само ако сте уверени.”
25. Фараонот им рече на оние околу себе: “Не чувте ли?”
26. Муса рече: “Господарот ваш и Господарот на предците ваши одамнешни.”
27. Фараонот рече: “Пејгамберот ваш, кој ви е испратен, е луд, навистина!”
28. Муса рече: “Господарот на Исток и на Запад и на она што е меѓу нив - само ако размислувате.”
29. Фараонот рече: “Ако прифатиш друг бог освен мене, сигурно, ќе те сместам меѓу затворениците.”
30. Муса рече: “Дали и тогаш ако ти донесам јасна ствар?”
31. Фараонот рече: “Па, донеси нешто такво ако си меѓу искрените!”
32. И Муса го фрли стапот свој и тој, ете би змија вистинска.
33. И ја извади раката, а таа ете - бела за посматрачите!
34. И фараонот им рече на големците околу себе: “Овој, навистина, е волшебник зналец,
35. кој сака да ве истера со волшебништвото негово од земјата ваша. Па, што заповедате?”
36. Тие рекоа: “Продолжи му го рокот нему и на брат му и испрати по градовите да се збираат,
37. ќе ти доаѓаат со секакви волшебници зналци.”
38. И тогаш воплшебниците се собраа на едно место одредено и во ден познат.
39. И на луѓето им беше речено: “Се собравте ли,
40. за да ги следиме волшебниците, ако тие победат?”
41. И бидејќи стигнаа волшебниците, на фараонот му рекоа: “Ќе имаме ли награда некаква ако, секако, испаднеме победници?”
42. Фараонот рече: “Да, во тој случај вие ќе бидете меѓу мене блиските!”
43. И Муса им рече: “Фрлете го она што имате да го фрлете!”
44. И тие тогаш ги фрлија јажињата свои и стаповите свои, и усилно му рекоа на фараонот: “Да, ние ќе испаднеме победници!”
45. Па, Муса го фрли стапот свој и кога тоа ете - го проголта се она што тие го изведоа.
46. И тогаш волшебниците се фрлија на земја, поклонувајќи се,
47. велејќи: “Веруваме во Господарот на световите,
48. Господарот на Муса и на Харун!”
49. Фараонот рече: “Ќе му поверувате ли пред да ви дозволам? Како кога тој е ваш учител кој, навистина, ве поучи со волшебништво? Па, ќе узнаете! Сигурно е дека ќе ви ги исечам и рацете ваши и нозете ваши накрстно, и сите сигурно ќе ве распнам!”
50. Рекоа: “Нема никаква штета. Да, ние, секако, се враќаме кон Господарот наш!
51. Да, ние тежнееме Господарот наш да ни ги прости гревовите наши: да, ние сме први верници!”
52. И еве што му објавивме на Муса: “Побрзај ноќе со робовите Мои; ќе бидете, навистина, следени!”
53. И фараонот, тогаш, испрати по градовите збирачи.
54. “Овие, навистина, се дружина малобројна,
55. не налутија, секако,
56. а ние сме, пак, внимателни!”
57. И тогаш Ние ги извадивме од бавчите и изворите,
58. и од ризниците и престојувалиштата благородни.
59. И Ние одредивме да ги наследат синовите Израилови,
6о. и ги следеа при изгрејсонце.
61. И бидејќи двете дружини се здогледаа, следбениците на Муса рекоа: “Само што не не стигнаа!”
62. Муса рече: “Никогаш! Со мене, навистина, е Господарот мој кој ќе ме упати!”
63. Па, Ние му објавивме на Муса: “Удри со стапот твој на морето!” И, ете - морето се расцепи. И секој негов дел беше како рид голем!
64. И потоа другите Ние ги приближивме,
65. а Муса и оние кои беа со него Ние ги спасивме,
66. потоа другите Ние ги потопивме.
67. Во тоа, навистина, има знамение. Мнозинството од нив, навистина, се неверници!
68. Да, Господарот твој е Оној кој е Силен и Сомилосен!
69. И спомени им го кажуваето за Ибрахим,
70. кога му рече на бабо му и на народот свој: “Што обожавате?”
71. Рекоа: “Обожаваме кипови: за нив сме постојано приврзани!”
72. Ибрахим рече: “Ве слушаат ли кога ги повикувате, молејќи ги?
73. Или ви користат или, пак, ви штетат?”
74. Рекоа: “Да, ги затекнавме предците наши како тоа го прават.”
75. Ибрахим рече: “Гледате ли дека она што го обожавате
76. вие и предците ваши одамнешни...
77. дека се тоа непријатели мои, навистина! Но, тоа не е, навистина, Господарот на световите!
78. Кој ме создаде и кој по патот вистински ме упати,
79. и кој ме храни и кој ме пои,
80. и кој, кога ќе се разболам, ме лечи,
81. и кој ќе ме усмрти и кој, пак, ќе ме оживи,
82. и кон Кого копнеам да ми ги прости грешките мои на Денот суден.
83. Господаре мој, подари ми размисла и поврзи ме со доброчинителите,
84. и одреди ми за потомството јазик на искреноста,
85. и одреди ме да го наследам Џеннетот благословен,
86. и прости му на бабо ми; тој, навистина, е меѓу скршнатите во заблуда,
87. и не срамоти ме на Денот на оживувањето,
88. на Денот во кој не ќе користат ни имотот ни синовите,
89. освен оној кому Аллах му даде здраво срце!”
90. А кон богобојазливите Џеннетот ќе се приближи,
91. а кон скршнатите во заблуда Џехеннемот ќе се приближи,
92. и ќе им биде речено: “Каде се оние кои ги обожававте,
93. освен Аллах? Дали тие ќе ви помогнат? Или: Можат ли себеси да си помогнат?”
94. Тие и во заблуда скршнатите ќе бидат фрлени во Џехеннемот,
95. и сета војска на Иблисот.
96. Во Џехеннемот, препирајќи се, ќе речат:
97. “Се колниме во Аллах дека бевме, навистина, во заблуда очигледна,
98. кога ве изедначувавме со Господарот на световите,
99. и само силниците во заблуда не фрлија,
100. и за нас нема посредници,
101. а ниту пак блиски пријатели.
102. Е, само кога би се вратиле па да станеме верници!”
103. Во тоа, навистина, има знамение. Но, мнозинството од нив не се верници.
104. Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
105. Народот на Нух ги сметаше за лажни пејгамберите.
106. Кога им рече братот нивни Нух: “Нема ли да бидете богобојазливи?
107. Јас сум, навистина, ваш пејгамбер доверлив.
108. Па, плашете се од Аллах и бидете послушни!
109. За тоа од вас не сакам никаква награда; наградата моја му припаѓа само на Господарот на световите.
110. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!”
111. Рекоа: “Да веруваме ли во тебе како што најнискиот слој те следи?”
112. Нух рече: “Не поседувам знаење за она што го работеа.
113. Полагањето сметка, навистина, му припаѓа само на Господарот мој. Е, кога би биле свесни!
114. И не е мое верниците да ги истерам.
115. Јас сум, навистина, само опоменувач јасен.”
116. -Рекоа: “Ако не престанеш, о Нух, ќе бидеш сигурно еден меѓу каменуваните!”
117. Нух рече: “Господаре мој, народот мој, навистина, ме смета за лашко.
118. Отвори, тогаш, отвор меѓу нас и меѓу нив, и спаси не, мене и верниците кои се со мене.”
119. Па, Ние го спасивме него и оние со него во чамецот преполн,
120. а останатите Ние ги потопивме.
121. Во тоа, навистина, има знамение. Но, мнозинството од нив се неверници!
122. И Господарот твој, навистина, е Оној кој е Моќен и Сомилосен!
123. И Ад ги сметаше за лажни пејгамберите.
124. Кога братот Худ им рече: “Нема ли да бидете богобојазливи?
125. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
126. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
127. И јас не барам за тоа од вас награда; наградата моја е кај Господарот на световите.
128. Ќе градите ли на секое ритче куќи, напразно?
129. И правете градби како никогаш дека нема да умрете,
130. а кога казнувате, казнувате како силници.
131. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
132. Плашете се од Оној кој ви го даде она што го знаете,
133. Оној кој ви даде добиток и синови,
134. и бавчи и извори.
135. Да, јас се плашам за вас од казната на Денот голем!”
136. Рекоа: “Ќе не советуваш ли или, пак, нема да бидеш меѓу советувачите, нам, навистина, ни е сеедно.
137. Вакви беа само обичаите на народите одамнешни,
138. и ние нема да бидеме казнети.”
139. Па, ете, го сметаа за лашко и Ние нив ги уништивме. Во тоа има, навистина, знмамение. Но, мнозинството од нив не се верници!
140. А Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
141. И Семуд ги сметаше за лажни пејгамберите,
142. кога братот нивни Салих им рече: “Нема ли да бидете богобојазливи?
143. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
144. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
145. И јас не барам од вас за тоа награда; наградата моја е кај Господарот на световите.
146. Ќе останете ли овде безбедни,
147. во бавчите и меѓу изворите,
148. во посевите и меѓу урмите со плодови зрели?
149. А во брдата длабите куќи, вешто!
150. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
151. И немојте да ја слушате наредбата на претерувачите,
152. кои безредие сеат по земјата и кои не воспоставуваат ред.”
153. Рекоа: “Ти си, навистина, еден меѓу опседнатите!
154. Ти си само човек нам сличен. Донеси, тогаш, знамение ако си меѓу искрените!”
155. Салих рече: “Еве камила, на денот одреден таа ќе пие и вие ќе пиете на денот познат;
156. и не нанесувајте и зло, зашто ќе ве опфати казна на Денот голем!”
157. И тие ја заклаа камилата и веднаш се покајаа.
158. Па ги обзеде казна. Во тоа има, навистина знамение. Но, мнозинството од нив не се верници!
159. И Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
160. Народот на Лут ги сметаше за лажни пејгамберите.
161. Кога рече братот нивни Лут: “Нема ли да бидете богобојазливи?
162. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
163. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
164. И јас не барам за тоа од вас награда; наградата моја е кај Господарот на световите.
165. Ќе ги земате ли мажите, за разлика од другите луѓе,
166. а ќе ги оставате ли жените ваши кои за вас ги создаде Господарот ваш? Но, вие сте народ престапнички!”
167. Рекоа: “Ако не престанеш, о Лут, сигурно ќе бидеш меѓу истераните.”
168. “Кога станува збор за постапката ваша јас, навистина, се гадам.
169. Господаре мој, спаси не, мене и семејството мое од она што го прават!”
170. Па, Ние ги спасивме, него и семејството негово, сите,
171. освен една стара жена меѓу оние кои останаа.
172. А останатите Ние ги уништивме,
173. и по нив дожд спуштивме. Е, само колку беше лош тој дожд за опоменатите!
174. Во тоа, навистина, има знамение. Но, мнозинството од нив се неверници.
175. И Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
176. И жителите на Ејка ги сметаа за лажни пејгамберите.
177. Кога Шуајб им рече: “Нема ли да бидете богобојазливи?
178. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
179. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
180. И јас не барам од вас за тоа награда; наградата моја е кај Господарот на световите!
181. И мерете на вага и не бидете меѓу крадливците!
182. А на кантарот мерете праведно!
183. И не скратувајте им ги на луѓето стварите нивни и не ширете по земјата безредие!
184. Плашете се од Оној кој ве создаде, вас и поколенијата одамнешни!”
185. Рекоа: “Ти си, навистина, еден меѓу опседнатите!
186. Ти си само нам сличен човек, и ние те сметаме за еден од лашковците.
187. Одреди да падне небото во парчиња врз нас, ако си меѓу искрените!”
188. Лут рече: “Господарот мој најдобро го знае она што го работите.”
189. Па го сметаа за лашко и на денот облачен ги снајде казна. Таа казна се случи, секако, на ден голем.
190. Да, во тоа има знамение. Но, мнозинството од нив се неверници.
191. Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
192. Тоа е Кур’анот што го објави Господарот на световите;
193. го објави Џибрил доверлив
194. во срцето твое за да бидете меѓу опоменувачите,
195. на јасен арапски јазик!
196. Тој е споменат, секако, во книгите одамнешни.
197. Нели им е знамение тоа што за него знаат учените од синовите Израилови?
198. А Ние да го објавевме на некој странец,
199. кој ќе им го читаше не ќе веруваа во него.
200. И ете, така Ние го внесуваме во срцата на силниците.
201. Не веруваат во него се додека не ја видат казната болна,
202. па, таа ќе им дојде одненадеж, нема ни да ја усетат;
203. па ќе речат: “Ќе ни се даде ли мала прилика?”
204. Бараат ли казната Наша да им дојде побрзо?
205. Што мислиш, ако ги оставиме да уживаат со години,
206. а потоа да им дојде она со што им се заканува?
207. Ништо не ќе им остане од она во што уживаа!
208. Ние ниеден град не уништивме а во него да немаа опоменувачи,
209. како Опомена, зашто Ние не бевме неправедни,
210. и Опомената не ја објавуваат шејтаните;
211. не треба а и не можат тоа да го направат:
212. оддалечени се, навистина, од опомената нејзина.
213. И не повикувај се на друг бог, освен на Аллах. Та, ќе бидеш меѓу казнетите!
214. И опомени ја роднината твоја, најблиските!
215. И спушти ги крилјата твои кон верниците кои те следат!
216. Па, ако се непослушни кон тебе, кажи: “Јас сум, навистина, далеку од она што го правите!”
217. И потпри се на Силниот и Милостивиот,
218. кој те гледа кога стануваш,
219. и кога се виткаш меѓу оние кои паѓаат на сеџде.
220. Он, навистина, е Слушач и Зналец!
221. Да ве известам ли за она што го објавуваат шејтаните?
222. Му објавуваат на секој лажотворец и грешник.
223. Тие прислушкуваат, а мнозинството од нив се лашковци.
224. Поетите ги следат оние кои лунѕаат,
225. а не гледаш ли ти дека тие по пустините талкаат,
226. и го зборуваат, навистина, она што не го работат,
227. освен оние кои веруваат и кои добри дела работат, и кои Аллаха го споменуваат многу и кои по направениот им зулум, возвраќаат... А оние кои зулум прават ќе узнаат кон што тие, токму, се упатуваат!
ЕШ-ШУАРА (Поети)
Мекка - 227 ајети
Во името на Аллах, Милостивиот Сомилосен!
1. Та, син, мим!
2. Еве ајети од Книгата јасна!
3. Ќе ја жалостиш ли душата твоја затоа што тие не веруваат?
4. Кога би сакале би им испратиле знамение, па вратовите нивни ќе останат наведнати.
5. И ниедна нова опомена ним не им дојде од Милостивиот, а да не беа кон неа рамнодушни!
6. Да, лажеа, навистина! И сигурно е дека ќе им дојдат вести за она за што се исмеваа.
7. Не гледаат ли на земјата? Па, колку видови растенија благородни Ние одредуваме да ‘ртат?
8. Во тоа, секако, има знамение. А мнозинството од нив, навистина, не се верници.
9. Да, Господарот твој е токму Оној кој е Моќен и Сомилосен!
10. И кога Господарот твој го повика Муса: “Обрати му се на народот зулумќарски!”
11. Народот на фараонот, можеби, ќе биде богобојазлив.
12. Муса рече: “Господаре мој, јас, навистина, се плашам да не ме сметаат за лашко,
13. да не ми се стеснат градите и да не ми се закочи јазикот - испрати го Харуна,
14. јас кон нив згрешив па се плашам да не ме убијат.”
15. Аллах рече: “Никогаш! Одете двајцата со знаменијата Наши. Да, Ние ќе бидеме со вас и ќе ве слушаме!”
16. Одете до фараонот, па речете му: “Ние сме, навистина, пејгамбери од Господарот на световите,
17. испрати ги со нас синовите Израилови!”
18. Фараонот рече: “Нели те воспитувавме меѓу нас додека беше дете, и нели остана меѓу нас доста години од животот твој?
19. И го направи она што го направи; и ти си меѓу неверниците.”
20. Муса рече: “Тоа го направив тогаш кога бев еден меѓу оние кои скршнаа во заблуда!
21. И бидејќи се плашев од вас, побегнав и така Господарот мој ми подари мудрост и ме одреди да бидам меѓу пејгамберите.
22. Тоа ли е добродетелство кое ти ми го префрлуваш? Тоа ли е она што ги направи робови синовите Израилови?”
23. Фараонот рече: “Кој е Господарот на световите?”
24. Муса рече: “Господарот на небото и на Земјата и на она што е меѓу нив - само ако сте уверени.”
25. Фараонот им рече на оние околу себе: “Не чувте ли?”
26. Муса рече: “Господарот ваш и Господарот на предците ваши одамнешни.”
27. Фараонот рече: “Пејгамберот ваш, кој ви е испратен, е луд, навистина!”
28. Муса рече: “Господарот на Исток и на Запад и на она што е меѓу нив - само ако размислувате.”
29. Фараонот рече: “Ако прифатиш друг бог освен мене, сигурно, ќе те сместам меѓу затворениците.”
30. Муса рече: “Дали и тогаш ако ти донесам јасна ствар?”
31. Фараонот рече: “Па, донеси нешто такво ако си меѓу искрените!”
32. И Муса го фрли стапот свој и тој, ете би змија вистинска.
33. И ја извади раката, а таа ете - бела за посматрачите!
34. И фараонот им рече на големците околу себе: “Овој, навистина, е волшебник зналец,
35. кој сака да ве истера со волшебништвото негово од земјата ваша. Па, што заповедате?”
36. Тие рекоа: “Продолжи му го рокот нему и на брат му и испрати по градовите да се збираат,
37. ќе ти доаѓаат со секакви волшебници зналци.”
38. И тогаш воплшебниците се собраа на едно место одредено и во ден познат.
39. И на луѓето им беше речено: “Се собравте ли,
40. за да ги следиме волшебниците, ако тие победат?”
41. И бидејќи стигнаа волшебниците, на фараонот му рекоа: “Ќе имаме ли награда некаква ако, секако, испаднеме победници?”
42. Фараонот рече: “Да, во тој случај вие ќе бидете меѓу мене блиските!”
43. И Муса им рече: “Фрлете го она што имате да го фрлете!”
44. И тие тогаш ги фрлија јажињата свои и стаповите свои, и усилно му рекоа на фараонот: “Да, ние ќе испаднеме победници!”
45. Па, Муса го фрли стапот свој и кога тоа ете - го проголта се она што тие го изведоа.
46. И тогаш волшебниците се фрлија на земја, поклонувајќи се,
47. велејќи: “Веруваме во Господарот на световите,
48. Господарот на Муса и на Харун!”
49. Фараонот рече: “Ќе му поверувате ли пред да ви дозволам? Како кога тој е ваш учител кој, навистина, ве поучи со волшебништво? Па, ќе узнаете! Сигурно е дека ќе ви ги исечам и рацете ваши и нозете ваши накрстно, и сите сигурно ќе ве распнам!”
50. Рекоа: “Нема никаква штета. Да, ние, секако, се враќаме кон Господарот наш!
51. Да, ние тежнееме Господарот наш да ни ги прости гревовите наши: да, ние сме први верници!”
52. И еве што му објавивме на Муса: “Побрзај ноќе со робовите Мои; ќе бидете, навистина, следени!”
53. И фараонот, тогаш, испрати по градовите збирачи.
54. “Овие, навистина, се дружина малобројна,
55. не налутија, секако,
56. а ние сме, пак, внимателни!”
57. И тогаш Ние ги извадивме од бавчите и изворите,
58. и од ризниците и престојувалиштата благородни.
59. И Ние одредивме да ги наследат синовите Израилови,
6о. и ги следеа при изгрејсонце.
61. И бидејќи двете дружини се здогледаа, следбениците на Муса рекоа: “Само што не не стигнаа!”
62. Муса рече: “Никогаш! Со мене, навистина, е Господарот мој кој ќе ме упати!”
63. Па, Ние му објавивме на Муса: “Удри со стапот твој на морето!” И, ете - морето се расцепи. И секој негов дел беше како рид голем!
64. И потоа другите Ние ги приближивме,
65. а Муса и оние кои беа со него Ние ги спасивме,
66. потоа другите Ние ги потопивме.
67. Во тоа, навистина, има знамение. Мнозинството од нив, навистина, се неверници!
68. Да, Господарот твој е Оној кој е Силен и Сомилосен!
69. И спомени им го кажуваето за Ибрахим,
70. кога му рече на бабо му и на народот свој: “Што обожавате?”
71. Рекоа: “Обожаваме кипови: за нив сме постојано приврзани!”
72. Ибрахим рече: “Ве слушаат ли кога ги повикувате, молејќи ги?
73. Или ви користат или, пак, ви штетат?”
74. Рекоа: “Да, ги затекнавме предците наши како тоа го прават.”
75. Ибрахим рече: “Гледате ли дека она што го обожавате
76. вие и предците ваши одамнешни...
77. дека се тоа непријатели мои, навистина! Но, тоа не е, навистина, Господарот на световите!
78. Кој ме создаде и кој по патот вистински ме упати,
79. и кој ме храни и кој ме пои,
80. и кој, кога ќе се разболам, ме лечи,
81. и кој ќе ме усмрти и кој, пак, ќе ме оживи,
82. и кон Кого копнеам да ми ги прости грешките мои на Денот суден.
83. Господаре мој, подари ми размисла и поврзи ме со доброчинителите,
84. и одреди ми за потомството јазик на искреноста,
85. и одреди ме да го наследам Џеннетот благословен,
86. и прости му на бабо ми; тој, навистина, е меѓу скршнатите во заблуда,
87. и не срамоти ме на Денот на оживувањето,
88. на Денот во кој не ќе користат ни имотот ни синовите,
89. освен оној кому Аллах му даде здраво срце!”
90. А кон богобојазливите Џеннетот ќе се приближи,
91. а кон скршнатите во заблуда Џехеннемот ќе се приближи,
92. и ќе им биде речено: “Каде се оние кои ги обожававте,
93. освен Аллах? Дали тие ќе ви помогнат? Или: Можат ли себеси да си помогнат?”
94. Тие и во заблуда скршнатите ќе бидат фрлени во Џехеннемот,
95. и сета војска на Иблисот.
96. Во Џехеннемот, препирајќи се, ќе речат:
97. “Се колниме во Аллах дека бевме, навистина, во заблуда очигледна,
98. кога ве изедначувавме со Господарот на световите,
99. и само силниците во заблуда не фрлија,
100. и за нас нема посредници,
101. а ниту пак блиски пријатели.
102. Е, само кога би се вратиле па да станеме верници!”
103. Во тоа, навистина, има знамение. Но, мнозинството од нив не се верници.
104. Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
105. Народот на Нух ги сметаше за лажни пејгамберите.
106. Кога им рече братот нивни Нух: “Нема ли да бидете богобојазливи?
107. Јас сум, навистина, ваш пејгамбер доверлив.
108. Па, плашете се од Аллах и бидете послушни!
109. За тоа од вас не сакам никаква награда; наградата моја му припаѓа само на Господарот на световите.
110. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!”
111. Рекоа: “Да веруваме ли во тебе како што најнискиот слој те следи?”
112. Нух рече: “Не поседувам знаење за она што го работеа.
113. Полагањето сметка, навистина, му припаѓа само на Господарот мој. Е, кога би биле свесни!
114. И не е мое верниците да ги истерам.
115. Јас сум, навистина, само опоменувач јасен.”
116. -Рекоа: “Ако не престанеш, о Нух, ќе бидеш сигурно еден меѓу каменуваните!”
117. Нух рече: “Господаре мој, народот мој, навистина, ме смета за лашко.
118. Отвори, тогаш, отвор меѓу нас и меѓу нив, и спаси не, мене и верниците кои се со мене.”
119. Па, Ние го спасивме него и оние со него во чамецот преполн,
120. а останатите Ние ги потопивме.
121. Во тоа, навистина, има знамение. Но, мнозинството од нив се неверници!
122. И Господарот твој, навистина, е Оној кој е Моќен и Сомилосен!
123. И Ад ги сметаше за лажни пејгамберите.
124. Кога братот Худ им рече: “Нема ли да бидете богобојазливи?
125. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
126. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
127. И јас не барам за тоа од вас награда; наградата моја е кај Господарот на световите.
128. Ќе градите ли на секое ритче куќи, напразно?
129. И правете градби како никогаш дека нема да умрете,
130. а кога казнувате, казнувате како силници.
131. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
132. Плашете се од Оној кој ви го даде она што го знаете,
133. Оној кој ви даде добиток и синови,
134. и бавчи и извори.
135. Да, јас се плашам за вас од казната на Денот голем!”
136. Рекоа: “Ќе не советуваш ли или, пак, нема да бидеш меѓу советувачите, нам, навистина, ни е сеедно.
137. Вакви беа само обичаите на народите одамнешни,
138. и ние нема да бидеме казнети.”
139. Па, ете, го сметаа за лашко и Ние нив ги уништивме. Во тоа има, навистина, знмамение. Но, мнозинството од нив не се верници!
140. А Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
141. И Семуд ги сметаше за лажни пејгамберите,
142. кога братот нивни Салих им рече: “Нема ли да бидете богобојазливи?
143. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
144. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
145. И јас не барам од вас за тоа награда; наградата моја е кај Господарот на световите.
146. Ќе останете ли овде безбедни,
147. во бавчите и меѓу изворите,
148. во посевите и меѓу урмите со плодови зрели?
149. А во брдата длабите куќи, вешто!
150. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
151. И немојте да ја слушате наредбата на претерувачите,
152. кои безредие сеат по земјата и кои не воспоставуваат ред.”
153. Рекоа: “Ти си, навистина, еден меѓу опседнатите!
154. Ти си само човек нам сличен. Донеси, тогаш, знамение ако си меѓу искрените!”
155. Салих рече: “Еве камила, на денот одреден таа ќе пие и вие ќе пиете на денот познат;
156. и не нанесувајте и зло, зашто ќе ве опфати казна на Денот голем!”
157. И тие ја заклаа камилата и веднаш се покајаа.
158. Па ги обзеде казна. Во тоа има, навистина знамение. Но, мнозинството од нив не се верници!
159. И Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
160. Народот на Лут ги сметаше за лажни пејгамберите.
161. Кога рече братот нивни Лут: “Нема ли да бидете богобојазливи?
162. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
163. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
164. И јас не барам за тоа од вас награда; наградата моја е кај Господарот на световите.
165. Ќе ги земате ли мажите, за разлика од другите луѓе,
166. а ќе ги оставате ли жените ваши кои за вас ги создаде Господарот ваш? Но, вие сте народ престапнички!”
167. Рекоа: “Ако не престанеш, о Лут, сигурно ќе бидеш меѓу истераните.”
168. “Кога станува збор за постапката ваша јас, навистина, се гадам.
169. Господаре мој, спаси не, мене и семејството мое од она што го прават!”
170. Па, Ние ги спасивме, него и семејството негово, сите,
171. освен една стара жена меѓу оние кои останаа.
172. А останатите Ние ги уништивме,
173. и по нив дожд спуштивме. Е, само колку беше лош тој дожд за опоменатите!
174. Во тоа, навистина, има знамение. Но, мнозинството од нив се неверници.
175. И Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
176. И жителите на Ејка ги сметаа за лажни пејгамберите.
177. Кога Шуајб им рече: “Нема ли да бидете богобојазливи?
178. Јас сум, навистина, пејгамбер ваш доверлив.
179. Па, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!
180. И јас не барам од вас за тоа награда; наградата моја е кај Господарот на световите!
181. И мерете на вага и не бидете меѓу крадливците!
182. А на кантарот мерете праведно!
183. И не скратувајте им ги на луѓето стварите нивни и не ширете по земјата безредие!
184. Плашете се од Оној кој ве создаде, вас и поколенијата одамнешни!”
185. Рекоа: “Ти си, навистина, еден меѓу опседнатите!
186. Ти си само нам сличен човек, и ние те сметаме за еден од лашковците.
187. Одреди да падне небото во парчиња врз нас, ако си меѓу искрените!”
188. Лут рече: “Господарот мој најдобро го знае она што го работите.”
189. Па го сметаа за лашко и на денот облачен ги снајде казна. Таа казна се случи, секако, на ден голем.
190. Да, во тоа има знамение. Но, мнозинството од нив се неверници.
191. Господарот твој, навистина, е Оној кој е Силен и Сомилосен!
192. Тоа е Кур’анот што го објави Господарот на световите;
193. го објави Џибрил доверлив
194. во срцето твое за да бидете меѓу опоменувачите,
195. на јасен арапски јазик!
196. Тој е споменат, секако, во книгите одамнешни.
197. Нели им е знамение тоа што за него знаат учените од синовите Израилови?
198. А Ние да го објавевме на некој странец,
199. кој ќе им го читаше не ќе веруваа во него.
200. И ете, така Ние го внесуваме во срцата на силниците.
201. Не веруваат во него се додека не ја видат казната болна,
202. па, таа ќе им дојде одненадеж, нема ни да ја усетат;
203. па ќе речат: “Ќе ни се даде ли мала прилика?”
204. Бараат ли казната Наша да им дојде побрзо?
205. Што мислиш, ако ги оставиме да уживаат со години,
206. а потоа да им дојде она со што им се заканува?
207. Ништо не ќе им остане од она во што уживаа!
208. Ние ниеден град не уништивме а во него да немаа опоменувачи,
209. како Опомена, зашто Ние не бевме неправедни,
210. и Опомената не ја објавуваат шејтаните;
211. не треба а и не можат тоа да го направат:
212. оддалечени се, навистина, од опомената нејзина.
213. И не повикувај се на друг бог, освен на Аллах. Та, ќе бидеш меѓу казнетите!
214. И опомени ја роднината твоја, најблиските!
215. И спушти ги крилјата твои кон верниците кои те следат!
216. Па, ако се непослушни кон тебе, кажи: “Јас сум, навистина, далеку од она што го правите!”
217. И потпри се на Силниот и Милостивиот,
218. кој те гледа кога стануваш,
219. и кога се виткаш меѓу оние кои паѓаат на сеџде.
220. Он, навистина, е Слушач и Зналец!
221. Да ве известам ли за она што го објавуваат шејтаните?
222. Му објавуваат на секој лажотворец и грешник.
223. Тие прислушкуваат, а мнозинството од нив се лашковци.
224. Поетите ги следат оние кои лунѕаат,
225. а не гледаш ли ти дека тие по пустините талкаат,
226. и го зборуваат, навистина, она што не го работат,
227. освен оние кои веруваат и кои добри дела работат, и кои Аллаха го споменуваат многу и кои по направениот им зулум, возвраќаат... А оние кои зулум прават ќе узнаат кон што тие, токму, се упатуваат!
