СУРА
Ел-Му'минун (Верници)
Мекка - 118 ајети
Во името на Аллах, Милостивиот Сомилосен!
1. Успеаја, секако, верниците:
2. кои се во намазите нивни покајнички,
3. и кои се рамнодушни кон безработицата,
4. и кои зекат спроведуваат,
5. и кои ги чуваат срамните места свои,
6. освен со жените свои или со оние кои се во сопственост нивна... па, тие, навистина, се надвор од прекорот,
7. додека оние кои посакуваат преку тоа, токму, претеруваат;
8. и кои, исто така, се грижат за аманетите свои и за договорот свој,
9. и оние кои внимаваат врз намазите свои:
10. овие, токму, се наследниците,
11. кои го наследуваат Џеннетот и во него за навек ќе останат.
12. Ние човекот, навистина, го создадовме од глина одбрана,
13. потоа како капка семе го ставивме на место сигурно.
14. Потоа капката семе Ние ја создадовме засирена крв; од засирената крв создадовме парче месо; од парчето месо создадовме коски, а потоа коските со месо ги обвиткавме; потоа создадовме сосем друго суштество. Па, нека е вишен Аллах. Меѓу создателите Он е Најубавиот!
15. Потоа вие, секако, ќе умрете!
16. Потоа на Денот суден ќе бидете оживеани, сигурно!
17. Над вас веќе Ние создадовме седум небеса и постојано врз суштеството бдееме.
18. И од небото Ние спуштаме вода со мера, па ја задржуваме во земјата и, секако, кадри сме да ја отстраниме.
19. Па, со помош нејзина Ние ви вадиме бавчи со урми и грозје; во нив имате овошје многу и од него јадете.
20. И стебло кое расте на брдото Синај кое дава зејтин и зачин... и од него јадете.
21. Во добитокот, навистина, ибрет имате! Ние ве напојуваме со она што е во стомаците нивни; во него вие имате користи големи и од него, токму, јадете.
22. На нив, како и на чамците, вие патувате.
23. И Нуха, секако, Ние го испративме до народот негов, па рече: “О народе мој, обожавајте го Аллаха; друг бог освен него немате. Нема ли да бидете богобојазливи?”
24. Па големците кои не веруваа меѓу народот негов рекоа: “Овој е само човек вам сличен кој си посакува да стекне предност над вас. Кога Аллах би сакал би испратил мелек. За ова ние не слушнавме ништо од предците наши одамнешни.
25. Тој е само човек при кого има џинови: па, посматрајте го до време определено!”
26. Нух рече: “Господаре мој, помогни ми, зашто ме сметаат за лашко!”
27. Тогаш Ние му објавивме: “Прави брод пред очите Наши и според објавата Наша: кога ќе дојде наредбата Наша и кога печката ќе прсне, стави во бродот пар од се, и семејството твое - освен оние кои беа против зборот порано - и не обраќај Ми се за оние кои направија зулум; тие се, секако, потопени!”
28. И кога ќе седнеш во бродот, ти и оние со тебе, кажи: “Благодарение на Аллах кој ме избави од народот зулумќарски!”
29. И кажи: “Господаре мој, растовари не на бериќетно место, зашто Ти си, меѓу поставувачите, Најдобриот!”
30. Во тоа, навистина, има знаменија и Ние, секако, ги ставивме во искушението.
31. Потоа, по нив, Ние создадовме поколенија други,
32. меѓу кои испративме пејгамбер: “Обожавајте го Аллаха; друг бог освен Него немате. Нема ли да бидете богобојазливи?”
33. Големците меѓу оние кои не веруваа од народот негов, и кои ја сметаа за лажна средбата на оној свет, и на кои им овозможивме да уживаат на овој свет, зборуваа: “Овој е само човек, вам сличен; јаде од она од што и вие јадете и пие од она што и вие пиете.”
34. И ако бидете послушни на вам сличниот човек тогаш вие, навистина, ќе бидете изгубени.
35. Ви ветува ли дека вие, навистина, кога ќе умрете, кога земја и коски ќе станете, дека пак ќе се појавите?
36. Далеку, далеку е она што ви се ветува!
37. Животот на овој свет е единствен: живееме и умираме и нема да бидеме оживеани.
38. Тој е само човек кој фрла лага врз Аллах и ние нему, секако, не му веруваме.”
39. Нух рече: “Господаре мој, помогни ми, зашто ме сметаат за лашко!”
40. Аллах рече: “Да, за кратко време ќе станат покајници!”
41. И ги погоди страшен глас, праведно! Па, Ние ги направивме нанес. И далеку нека е народот зулумќарски!
42. Потоа, по нив, Ние создадовме други поколенија.
43. Ниеден народ не може ни да го забрза ни да го задоцни рокот негов.
44. Потоа Ние ги испраќавме пејгамберите Наши, еднизадруги. И секогаш кога ќе му дојдеше пејгамбер на еден народ... го сметаа за лажен; и така Ние еденсодруг ги заменуваме и само одредивме да бидат помен. И далеку нека е народот невернички!
45. Потоа Ние го испративме Муса и брат му Харун со знаменијата Наши и власта очигледна
46. до фараонот и големците негови; па се надуја... станаа народ горделив.
47. И рекоа: “Да им веруваме ли на два човека нам слични, а народот нивни нас не обожаваше?”
48. И ги сметаа за лажни и беа, токму, страдалници.
49. И Ние на Муса, секако, му дадовме Книга за да се упатат по патот вистински.
50. А синот на Мерјем и мајка му Ние ги одредивме знамение и ги засолнивме на едно ритче мирно, со поток.
51. О пејгамбери, јадете од добрата и работете добро. Јас го знам, навистина, она што го работите!
52. Оваа заедница, навистина, е ваша заедница единствена, а Јас сум Господарот ваш, па бидете богобојазливи!
53. И меѓу себе оние се поделија, во она што ги обединуваше, на деленици, и секоја странка го величаше она што е при неа.
54. И остави ги во беспаќето нивно до време одредено.
55. Сметаат ли тие дека во Нашето давање имот и синови, навистина;
56. Ние да ги натераме побрзо кон добрини? Но не! Не усетуваат!
57. Да, оние кои се плашат, стравувајќи од Господарот свој,
58. и кои, токму, веруваат во знаменијата на Господарот свој,
59. и кои, токму, не Му здружуваат здруженик на Господарот свој,
60. и кои даваат од даеното им, а срцата нивни се исполнети со трепет од тоа дека, навистина, ќе Му се вратат на Господарот свој...
61. онаквите, секако, брзаат кон добрини и во тоа, токму, им претходат на другите.
62. И Ние никого не оптоваруваме над можноста негова. При нас е Книгата која зборува вистина. И ним не ќе им се наштети.
63. Но, не! Срцата нивни во врска со тоа се во беспаќе а, делата нивни што ги работат, се спротивни на тоа.
64. Додека ги опфативме од Наша страна со казна оние кои живееја раскошно... кога, ете, залелекаа:
65. “Не лелекајте денес! Не ќе ви се помогне од Мене, навистина!
66. Да, ајетите Мои вам ви се кажувани, а вие, ете, се враќате по стапалките ваши,
67. дувајќи се во Храмот, разговарајќи до полноќ непристојни зборови.”
68. Зошто не размислуваат за Говорот? Или, пак, им доаѓа нешто што не им беше дошло на предците нивни одамнешни?
69. Или, пак, не го познаваат пејгамберот свој!? Во него тие, токму, не веруваат.
70. Или, пак, им зборуваат за него: “При него има џинови!” Но, не! Пејгамберот им дојде со вистина, а, ете, мнозинството од нив не ја признаваат вистината.
71. Кога Вистината би ги следела желбите нивни, сигурно би пропаднале и небесата и Земјата и она што е во нив. Напротив, Ние им ја дадовме опомената нивна а тие, токму, се рамнодушни кон опомената!
72. Или, пак, од нив бараат придонес? Придонесот од Господарот твој е подобар. Он меѓу снабдувачите е Најдобриот!
73. Ти нив, секако, ги повикуваш кон патот вистински!
74. А оние кои не веруваат во Ахирет скршнуваат, навистина, од патот вистински!
75. И Ние да им се смилувавме и да им ја отстраневме штетата од нив пак ќе лутаа, навистина, во пакоста своја.
76. Да, ги обземаше казната Наша, а тие, ете, не Му се потчинуваа на Господарот свој, а ниту Го молеа понизно.
77. И дури кога Ние им ја отворивме вратата на казната вжештена... тие, тогаш, ете, станаа безнадежници.
78. И Он ви создаде и слух, и вид, и срце. Е, само колку малку заблагодарувате!
79. И Он ве растури по земјата и кај Него ќе се зберете!
80. И Он оживува и Он усмртува. Сменувањето на ноќта и денот е обврска Негова. Нема ли да се вразумите?
81. Но, не! Зборуваат нешто слично на она што го зборуваа одамнешните.
82. Зборуваат: “И зарем кога ќе умреме и кога земја и коски ќе станеме ќе бидеме ли, навистина, оживеани?
83. И порано веќе тоа ни беше ветено, нам и на предците наши; ова се само измислици на народите одамнешни.”
84. Кажи: “Па, чија е тогаш земјата и она што е на неа ако знаете?”
85. Ќе речат: “Аллахова е!” Кажи: “Е па, нема ли да се сеќавате?”
86. Кажи: “Кој е Господарот на седумте небеса и Господарот на Аршот голем?”
87. Ќе речат: “Аллах!” Кажи: “Е па, нема ли да бидете богобојазливи?”
88. Кажи: “Кој е Оној во чија рака е власта над секоја ствар? Кој штити и од Кого не може да се заштити. Е, само да знаете!”
89. Ќе речат: “Аллахова е!” Кажи: “Па како, тогаш, се восхитувате?”
90. Но, не! Ние им ја донесовме вистината а тие се, навистина, лашковци!
91. Аллах не си присвои дете и покрај Него нема друг бог. Тогаш, секој бог би го земал, секако, она што би го создал, и еднисодруги ќе се натпреваруваа. Возвишен е Аллах над она со што го опишуваат!
92. Зналец на невидливото и видливото... па, возвишен е Он над она што Му го здружуваат!
93. Кажи: “Господаре мој, ако посакуваш да ми го покажеш она со што им се ветува,
94. тогаш, Господаре мој, не ставај ме меѓу народот зулумќарски! “
95. Ние сме моќни, секако, да ти го покажеме она што им се ветува.
96. На злото возвратете со најдобро! Ние најдобро го знаеме она што го опишуваат!
97. И кажи: “Господаре мој, Тебе ти се приклонувам од привлечностите на шејтаните!
98. И Тебе ти се приклонувам, Господаре, од нивното присуство пред мене!”
99. И дури некому од нив кога ќе му дојде смртта, тој вели: “Господаре мој, врати ме;
100. ќе работам добро во она што го оставив.” А, не! Тоа се само зборови кои ги зборува. А зад нив, меѓутоа, има Берзах до Денот во кој ќе бидат оживеани!
101. И кога ќе се дувне во Сурлата... роднински врски еднисодруги веќе нема да има на Денот тој и не ќе се прашуваат за ништо.
102. Оние чии ваги ќе натежнат... оние, токму, се спасените!
103. А оние, пак, чии ваги нема да натежнат со добро... оние, токму, се упропастија самите себеси; во Џехеннемот за навек ќе останат!
104. Пламен ќе ги спржи по лицата нивни и во Џехеннемот ќе бидат обезличени:
105. “Нели ви се кажувани ајетите Мои, а вие нив за лажни ги сметавте?”
106. Ќе речат: “Господаре наш, надвладеа со нас несреќата наша и останавме народ во заблуда скршнат!
107. Господаре наш, извади не од него, зашто, ако иста грешка направиме... та, тогаш сме, навистина, зулумќари!”
108. Аллах ќе рече: “Останете во него и не зборувајте Ми повеќе!”
109. Меѓу робовите Мои има една дружина која, навистина, зборува: “Господаре наш, ние веруваме, прости ни и смилуј ни се зашто Ти си меѓу милостивите Најдобриот!”
110. Па, вие толку многу ги изигрувавте, така што заборававте на опомената Моја додека ги исмевавте.
111. Да, Јас денес ги наградив, затоа што беа трпеливи. Денес се, токму, победници!
112. И ќе рече: “Колку години останавте на земјата?”
113. Ќе речат: “Останавме само еден ден или еден дел од еден ден. Па, прашај ги бројачите!”
114. Ќе рече: “Останавте само малку. Е, само кога би знаеле!
115. И мислевте ли, навистина, дека Ние ве создадовме залудно и дека, ете, Нам нема да Ни се вратите?”
116. Та, Аллах е Вишен! Владар вистински! Нема друг бог освен Него! Господарот на Аршот благороден!
117. И оној кој се повикува на друг бог освен Аллах нема доказ за тоа. Та, пресметката негова е кај Господарот негов. Неверниците, навистина, нема да успеат!
118. И кажи: “Господаре мој, прости и смилуј се! Ти си меѓу милостивите Најдобриот!
Ел-Му'минун (Верници)
Мекка - 118 ајети
Во името на Аллах, Милостивиот Сомилосен!
1. Успеаја, секако, верниците:
2. кои се во намазите нивни покајнички,
3. и кои се рамнодушни кон безработицата,
4. и кои зекат спроведуваат,
5. и кои ги чуваат срамните места свои,
6. освен со жените свои или со оние кои се во сопственост нивна... па, тие, навистина, се надвор од прекорот,
7. додека оние кои посакуваат преку тоа, токму, претеруваат;
8. и кои, исто така, се грижат за аманетите свои и за договорот свој,
9. и оние кои внимаваат врз намазите свои:
10. овие, токму, се наследниците,
11. кои го наследуваат Џеннетот и во него за навек ќе останат.
12. Ние човекот, навистина, го создадовме од глина одбрана,
13. потоа како капка семе го ставивме на место сигурно.
14. Потоа капката семе Ние ја создадовме засирена крв; од засирената крв создадовме парче месо; од парчето месо создадовме коски, а потоа коските со месо ги обвиткавме; потоа создадовме сосем друго суштество. Па, нека е вишен Аллах. Меѓу создателите Он е Најубавиот!
15. Потоа вие, секако, ќе умрете!
16. Потоа на Денот суден ќе бидете оживеани, сигурно!
17. Над вас веќе Ние создадовме седум небеса и постојано врз суштеството бдееме.
18. И од небото Ние спуштаме вода со мера, па ја задржуваме во земјата и, секако, кадри сме да ја отстраниме.
19. Па, со помош нејзина Ние ви вадиме бавчи со урми и грозје; во нив имате овошје многу и од него јадете.
20. И стебло кое расте на брдото Синај кое дава зејтин и зачин... и од него јадете.
21. Во добитокот, навистина, ибрет имате! Ние ве напојуваме со она што е во стомаците нивни; во него вие имате користи големи и од него, токму, јадете.
22. На нив, како и на чамците, вие патувате.
23. И Нуха, секако, Ние го испративме до народот негов, па рече: “О народе мој, обожавајте го Аллаха; друг бог освен него немате. Нема ли да бидете богобојазливи?”
24. Па големците кои не веруваа меѓу народот негов рекоа: “Овој е само човек вам сличен кој си посакува да стекне предност над вас. Кога Аллах би сакал би испратил мелек. За ова ние не слушнавме ништо од предците наши одамнешни.
25. Тој е само човек при кого има џинови: па, посматрајте го до време определено!”
26. Нух рече: “Господаре мој, помогни ми, зашто ме сметаат за лашко!”
27. Тогаш Ние му објавивме: “Прави брод пред очите Наши и според објавата Наша: кога ќе дојде наредбата Наша и кога печката ќе прсне, стави во бродот пар од се, и семејството твое - освен оние кои беа против зборот порано - и не обраќај Ми се за оние кои направија зулум; тие се, секако, потопени!”
28. И кога ќе седнеш во бродот, ти и оние со тебе, кажи: “Благодарение на Аллах кој ме избави од народот зулумќарски!”
29. И кажи: “Господаре мој, растовари не на бериќетно место, зашто Ти си, меѓу поставувачите, Најдобриот!”
30. Во тоа, навистина, има знаменија и Ние, секако, ги ставивме во искушението.
31. Потоа, по нив, Ние создадовме поколенија други,
32. меѓу кои испративме пејгамбер: “Обожавајте го Аллаха; друг бог освен Него немате. Нема ли да бидете богобојазливи?”
33. Големците меѓу оние кои не веруваа од народот негов, и кои ја сметаа за лажна средбата на оној свет, и на кои им овозможивме да уживаат на овој свет, зборуваа: “Овој е само човек, вам сличен; јаде од она од што и вие јадете и пие од она што и вие пиете.”
34. И ако бидете послушни на вам сличниот човек тогаш вие, навистина, ќе бидете изгубени.
35. Ви ветува ли дека вие, навистина, кога ќе умрете, кога земја и коски ќе станете, дека пак ќе се појавите?
36. Далеку, далеку е она што ви се ветува!
37. Животот на овој свет е единствен: живееме и умираме и нема да бидеме оживеани.
38. Тој е само човек кој фрла лага врз Аллах и ние нему, секако, не му веруваме.”
39. Нух рече: “Господаре мој, помогни ми, зашто ме сметаат за лашко!”
40. Аллах рече: “Да, за кратко време ќе станат покајници!”
41. И ги погоди страшен глас, праведно! Па, Ние ги направивме нанес. И далеку нека е народот зулумќарски!
42. Потоа, по нив, Ние создадовме други поколенија.
43. Ниеден народ не може ни да го забрза ни да го задоцни рокот негов.
44. Потоа Ние ги испраќавме пејгамберите Наши, еднизадруги. И секогаш кога ќе му дојдеше пејгамбер на еден народ... го сметаа за лажен; и така Ние еденсодруг ги заменуваме и само одредивме да бидат помен. И далеку нека е народот невернички!
45. Потоа Ние го испративме Муса и брат му Харун со знаменијата Наши и власта очигледна
46. до фараонот и големците негови; па се надуја... станаа народ горделив.
47. И рекоа: “Да им веруваме ли на два човека нам слични, а народот нивни нас не обожаваше?”
48. И ги сметаа за лажни и беа, токму, страдалници.
49. И Ние на Муса, секако, му дадовме Книга за да се упатат по патот вистински.
50. А синот на Мерјем и мајка му Ние ги одредивме знамение и ги засолнивме на едно ритче мирно, со поток.
51. О пејгамбери, јадете од добрата и работете добро. Јас го знам, навистина, она што го работите!
52. Оваа заедница, навистина, е ваша заедница единствена, а Јас сум Господарот ваш, па бидете богобојазливи!
53. И меѓу себе оние се поделија, во она што ги обединуваше, на деленици, и секоја странка го величаше она што е при неа.
54. И остави ги во беспаќето нивно до време одредено.
55. Сметаат ли тие дека во Нашето давање имот и синови, навистина;
56. Ние да ги натераме побрзо кон добрини? Но не! Не усетуваат!
57. Да, оние кои се плашат, стравувајќи од Господарот свој,
58. и кои, токму, веруваат во знаменијата на Господарот свој,
59. и кои, токму, не Му здружуваат здруженик на Господарот свој,
60. и кои даваат од даеното им, а срцата нивни се исполнети со трепет од тоа дека, навистина, ќе Му се вратат на Господарот свој...
61. онаквите, секако, брзаат кон добрини и во тоа, токму, им претходат на другите.
62. И Ние никого не оптоваруваме над можноста негова. При нас е Книгата која зборува вистина. И ним не ќе им се наштети.
63. Но, не! Срцата нивни во врска со тоа се во беспаќе а, делата нивни што ги работат, се спротивни на тоа.
64. Додека ги опфативме од Наша страна со казна оние кои живееја раскошно... кога, ете, залелекаа:
65. “Не лелекајте денес! Не ќе ви се помогне од Мене, навистина!
66. Да, ајетите Мои вам ви се кажувани, а вие, ете, се враќате по стапалките ваши,
67. дувајќи се во Храмот, разговарајќи до полноќ непристојни зборови.”
68. Зошто не размислуваат за Говорот? Или, пак, им доаѓа нешто што не им беше дошло на предците нивни одамнешни?
69. Или, пак, не го познаваат пејгамберот свој!? Во него тие, токму, не веруваат.
70. Или, пак, им зборуваат за него: “При него има џинови!” Но, не! Пејгамберот им дојде со вистина, а, ете, мнозинството од нив не ја признаваат вистината.
71. Кога Вистината би ги следела желбите нивни, сигурно би пропаднале и небесата и Земјата и она што е во нив. Напротив, Ние им ја дадовме опомената нивна а тие, токму, се рамнодушни кон опомената!
72. Или, пак, од нив бараат придонес? Придонесот од Господарот твој е подобар. Он меѓу снабдувачите е Најдобриот!
73. Ти нив, секако, ги повикуваш кон патот вистински!
74. А оние кои не веруваат во Ахирет скршнуваат, навистина, од патот вистински!
75. И Ние да им се смилувавме и да им ја отстраневме штетата од нив пак ќе лутаа, навистина, во пакоста своја.
76. Да, ги обземаше казната Наша, а тие, ете, не Му се потчинуваа на Господарот свој, а ниту Го молеа понизно.
77. И дури кога Ние им ја отворивме вратата на казната вжештена... тие, тогаш, ете, станаа безнадежници.
78. И Он ви создаде и слух, и вид, и срце. Е, само колку малку заблагодарувате!
79. И Он ве растури по земјата и кај Него ќе се зберете!
80. И Он оживува и Он усмртува. Сменувањето на ноќта и денот е обврска Негова. Нема ли да се вразумите?
81. Но, не! Зборуваат нешто слично на она што го зборуваа одамнешните.
82. Зборуваат: “И зарем кога ќе умреме и кога земја и коски ќе станеме ќе бидеме ли, навистина, оживеани?
83. И порано веќе тоа ни беше ветено, нам и на предците наши; ова се само измислици на народите одамнешни.”
84. Кажи: “Па, чија е тогаш земјата и она што е на неа ако знаете?”
85. Ќе речат: “Аллахова е!” Кажи: “Е па, нема ли да се сеќавате?”
86. Кажи: “Кој е Господарот на седумте небеса и Господарот на Аршот голем?”
87. Ќе речат: “Аллах!” Кажи: “Е па, нема ли да бидете богобојазливи?”
88. Кажи: “Кој е Оној во чија рака е власта над секоја ствар? Кој штити и од Кого не може да се заштити. Е, само да знаете!”
89. Ќе речат: “Аллахова е!” Кажи: “Па како, тогаш, се восхитувате?”
90. Но, не! Ние им ја донесовме вистината а тие се, навистина, лашковци!
91. Аллах не си присвои дете и покрај Него нема друг бог. Тогаш, секој бог би го земал, секако, она што би го создал, и еднисодруги ќе се натпреваруваа. Возвишен е Аллах над она со што го опишуваат!
92. Зналец на невидливото и видливото... па, возвишен е Он над она што Му го здружуваат!
93. Кажи: “Господаре мој, ако посакуваш да ми го покажеш она со што им се ветува,
94. тогаш, Господаре мој, не ставај ме меѓу народот зулумќарски! “
95. Ние сме моќни, секако, да ти го покажеме она што им се ветува.
96. На злото возвратете со најдобро! Ние најдобро го знаеме она што го опишуваат!
97. И кажи: “Господаре мој, Тебе ти се приклонувам од привлечностите на шејтаните!
98. И Тебе ти се приклонувам, Господаре, од нивното присуство пред мене!”
99. И дури некому од нив кога ќе му дојде смртта, тој вели: “Господаре мој, врати ме;
100. ќе работам добро во она што го оставив.” А, не! Тоа се само зборови кои ги зборува. А зад нив, меѓутоа, има Берзах до Денот во кој ќе бидат оживеани!
101. И кога ќе се дувне во Сурлата... роднински врски еднисодруги веќе нема да има на Денот тој и не ќе се прашуваат за ништо.
102. Оние чии ваги ќе натежнат... оние, токму, се спасените!
103. А оние, пак, чии ваги нема да натежнат со добро... оние, токму, се упропастија самите себеси; во Џехеннемот за навек ќе останат!
104. Пламен ќе ги спржи по лицата нивни и во Џехеннемот ќе бидат обезличени:
105. “Нели ви се кажувани ајетите Мои, а вие нив за лажни ги сметавте?”
106. Ќе речат: “Господаре наш, надвладеа со нас несреќата наша и останавме народ во заблуда скршнат!
107. Господаре наш, извади не од него, зашто, ако иста грешка направиме... та, тогаш сме, навистина, зулумќари!”
108. Аллах ќе рече: “Останете во него и не зборувајте Ми повеќе!”
109. Меѓу робовите Мои има една дружина која, навистина, зборува: “Господаре наш, ние веруваме, прости ни и смилуј ни се зашто Ти си меѓу милостивите Најдобриот!”
110. Па, вие толку многу ги изигрувавте, така што заборававте на опомената Моја додека ги исмевавте.
111. Да, Јас денес ги наградив, затоа што беа трпеливи. Денес се, токму, победници!
112. И ќе рече: “Колку години останавте на земјата?”
113. Ќе речат: “Останавме само еден ден или еден дел од еден ден. Па, прашај ги бројачите!”
114. Ќе рече: “Останавте само малку. Е, само кога би знаеле!
115. И мислевте ли, навистина, дека Ние ве создадовме залудно и дека, ете, Нам нема да Ни се вратите?”
116. Та, Аллах е Вишен! Владар вистински! Нема друг бог освен Него! Господарот на Аршот благороден!
117. И оној кој се повикува на друг бог освен Аллах нема доказ за тоа. Та, пресметката негова е кај Господарот негов. Неверниците, навистина, нема да успеат!
118. И кажи: “Господаре мој, прости и смилуј се! Ти си меѓу милостивите Најдобриот!
