[Boots]

36. Ya-sin – Jasin Mekka – 83 ajeta.

U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!

1. Ja Sin.

2. Tako Mi Kur’ana mudrog,

3. ti si, uistinu, poslanik,

4. na Pravome putu,

5. po objavi Silnoga i Samilosnoga,

6. da opominješ narod čiji preci nisu bili opominjani, pa je ravnodušan!

7. O većini njih se već obistinila Riječ – zato o­ni neće vjerovati.

8. Mi smo učinili da budu kao o­ni na čije smo vratove sindžire stavili sve do podbradaka – zato su o­ni glava uzdignutih,

9. i kao o­ni ispred kojih i iza kojih smo pregradu metnuli i na oči im koprenu stavili – zato o­ni ne vide,

10. i njima je svejedno opominjao ih ti ili ne opominjao, o­ni neće vjerovati.

11. Tvoja opomena će koristiti samo o­nome koji Kur’an slijedi i Milostivoga se boji, iako ga ne vidi; njega obraduj oprostom i nagradom lijepom!

12. Mi ćemo, zaista, mrtve oživiti i Mi smo zapisali o­no što su uradili i djela koja su iza sebe ostavili; sve smo Mi to u Knjizi jasno pobrojali.

13. Navedi im kao pouku stanovnike jednog grada kad su im došli poslanici;

14. kad im Mi poslasmo dvojicu, ali im o­ni ne povjerovaše, i pojačasmo trećim, pa rekoše: “Mi smo vama poslani!” -

15. “Vi ste ljudi kao i mi” – o­ni odgovoriše – “Milostivi nije objavio ništa, vi neistinu govorite!”

16. “Gospodar naš zna da smo, doista, vama poslani” – rekoše o­ni -

17. “i dužni smo samo da jasno obznanimo.”

18. o­ni rekoše: “Mi slutimo da nam nesreću donosite; ako se ne okanite, kamenovaćemo vas i stići će vas, zaista, bolna patnja oko nas.”

19. “Uzrok vaše nesreće je s vama!” – rekoše o­ni. “Zar zato što ste opomenuti? Ta vi ste narod koji svaku granicu zla prelazi.”

20. I s kraja grada žurno dođe jedan čovjek i reče: “O narode moj, slijedi o­ne koji su poslani,

21. slijedite o­ne koji od vas ne traže nikakvu nagradu, a na Pravom su putu!

22. Zašto da se ne klanjam o­nome koji me je stvorio, a Njemu ćete se vratiti?

23. Zašto da prihvaćam druge bogove mimo Njega? Ako Milostivi hoće da me snađe neko zlo, njihovo posredovanje neće mi biti ni od kakve koristi i o­ni me neće moći spasiti,

24. a ja bih tada bio u pravoj zabludi;

25. ja vjerujem u Gospodara vašeg, čujte mene!”

26. I reći će se: “Uđi u Džennet!’ – a o­n će reći: “Kamo sreće da narod moj zna

27. zašto mi je Gospodar moj oprostio i lijep mi prijem priredio!”

28. I protiv naroda njegova, poslije njega, Mi nismo vojsku s neba poslali, niti smo to ikada činili.

29. samo bi se čuo jedan užasan krik, i o­ni bi odjednom svi pomrli.

30. O kako su ljudi jadni! Nijedan poslanik im nije došao, a da mu se nisu narugali.

31. Kako o­ni ne znaju koliko smo prije njih naroda uništili od kojih im se niko vratio nije,

32. a svi o­ni biće zajedno pred Nas dovedeni.

33. Dokaz im je mrtva zemlja: Mi joj život dajemo i iz nje niče žito koje o­ni jedu;

34. Mi po njoj stvaramo bašče, palmike i vinograde, i činimo da iz nje izvori izviru -

35. da o­ni jedu plodove njihove i od o­noga što ruke njegove privrijede, pa zašto neće da budu zahvalni?

36. Neka je hvaljen o­naj koji u svemu stvara pol: u o­nome što iz zemlje niče, u njima samima, i u o­nome što o­ni ne znaju!

37. I noć im je dokaz: Mi uklanjamo dnevnu svjetlost i o­ni ostaju u mraku.

38. I Sunce se kreće do svoje određene granice, to je odredba Silnoga i Sveznajućeg.

39. I Mjesecu smo odredili položaj; i o­n se uvijek ponovo vraća kao stari savijeni palmin prut.

40. Nit’ Sunce može Mjesec dostići nit’ noć dan prestići, svi o­ni u svemiru plove.

41. Dokaz im je i to što potomke njihove u lađama krcatim prevozimo

42. i što za njih, slične njima, stvaramo o­ne na kojima se voze.

43. I ako želimo, Mi ih potopimo, i neće im spasa biti, neće se izbaviti,

44. osim ako im se ne smilujemo, da bi do roka određenog uživali.

45. A kad im se rekne: “Bojte se o­noga što se prije vas dogodilo i o­noga što vas čeka da biste pomilovani bili…”

46. I ne dođe im nijedan dokaz od Gospodara njihova kojem o­ni leđa ne okrenu.

47. A kad im se kaže: “Udjeljujte od o­noga što vam Allah daje”- o­nda nevjernici govore vjernicima: “Zar da hranimo o­noga koga je Allah, da je htio, mogao nahraniti? Vi ste, uistinu, u pravoj zabludi!”

48. I govore: “Kad će već jednom ta prijetnja, ako istinu govorite?”

49. A ne čekaju drugo do strašan glas koji će ih, dok se budu jedni s drugima prepirali, obuzeti,

50. pa neće moći ništa oporučiti, niti se čeljadi svojoj vratiti.

51. I puhnuće se u rog, pa će o­ni iz grobova prema Gospodaru svome pohrliti,

52. govoreći: “Teško nama! Ko nas iz naših grobova oživi?” – “Eto ostvaruje se prijetnja Milostivog, poslanici su istinu govorili!”

53. Biće to samo jedan glas i o­ni će se svi pred Nama obreti.

54. Danas se neće nikome nepravda učiniti i vi ćete, prema o­nom kako ste radili, nagrađeni biti:

55. stanovnici Dženneta uživaće toga dana u blagodatima veseli i radosni,

56. o­ni i žene njihove biće u hladovini na ukrašenim divanima naslonjeni,

57. u njemu će imati voća, i o­no što budu željeli.

58. “Mir vama!” – biće riječi Gospodara Milostivog -

59. “a vi, o grješnici, danas se odvojite!”

60. O sinovi Ademovi, zar vam nisam naredio: “Ne klanjajte se šejtanu, o­n vam je neprijatelj otvoreni,

61. već se klanjate Meni; to je Put pravi

62. o­n je mnoge od vas u zabludu odveo, kako niste pameti imali?!

63. Ovo je Džehennem kojim vam se prijetilo,

64. pržite se sada u njemu zato što niste vjerovali!”

65. Danas ćemo im usta zapečatiti, njihove ruke će Nam govoriti, a noge njihove će o o­nome što su radili svjedočiti.

66. Da smo htjeli, mogli smo ih vida njihova lišiti, pa kad bi na put pošli, kako bi vidjeli?

67. A da smo htjeli, mogli smo ih na mjestu na kome su zgriješili u nešto pretvoriti, pa ne bi mogli nikuda otići niti se vratiti.

68. o­nome kome dug život damo, Mi mu izgled nagore izmijenimo. Zar o­ni ne razumiju?

69. Mi poslanika nismo pjesništvu učili, to mu ne priliči. Ovo je samo pouka – Kur’an jasni,

70. da opominje o­noga ko ima pameti, i da zasluže kaznu nevjernici.

71. Kako o­ni ne vide da Mi samo zbog njih stoku stvaramo i da o­ni njome raspolažu kao vlasnici!

72. i da smo im dali da se njome služe – na nekim jašu, a nekima se hrane,

73. i drugih koristi od nje imaju, i mlijeko, pa zašto nisu zahvalni,

74. već pored Allaha druge bogove prihvaćaju u nadi da će im o­ni na pomoći biti;

75. o­ni im, međutim, neće moći pomoći, a o­ni su njima poslušna vojska.

76. I nek te ne žaloste riječi njihove; Mi, doista, znamo i o­no što kriju i o­no što pokazuju.

77. Kako čovjek ne vidi da ga Mi od kapi sjemena stvaramo, i opet je otvoreni protivnik,

78. i Nama navodi primjer, a zaboravlja kako je stvoren, i govori: “Ko će oživiti kosti kad budu truhle?”

79. Reci: “Oživiće ih o­naj koji ih je prvi put stvorio; o­n dobro zna sve što je stvorio,

80. o­naj koji vam iz zelenog drveća vatru stvara i vi njome potpaljujete.”

81. Zar o­naj koji je stvorio nebesa i Zemlju nije kadar stvoriti njima slične? Jeste, o­n sve stvara i o­n je Sveznajući;

82. kada nešto hoće, o­n samo za to rekne: “Budi!” – i o­no bude.

83. Pa neka je hvaljen o­naj u čijoj je ruci vlast nad svim, Njemu ćete se vratiti!

(Kur’an Časni)

[Media]

Sura Jasin transkripcija (tekst)

Bismillâhi-r-rahmâni-r-rahîm

Jâ-sîn. (1)
Ve-l-kur-âni-l-hakîm. (2)
Inneke le mine-l-murselîn. (3)
‘Alâ sirâtin mustekîm. (4)
Tenzîle-l-‘azîzi-r-rahîm. (5)
Li tunzire kavmen mâ unzire âbâuhum fehum gâfilûn. (6)
Lekad hakka-l-kavlu ‘alâ ekserihim fehum lâ ju’minûn. (7)
Innâ dže‘alnâ fî a‘nâkihim aglâlen fe hije ile-l-ezkâni fehum mukmehûn. (8)
Ve dže‘alnâ min bejni ejdîhim sedden ve min halfihim sedden fe agšejnâhum fe hum lâ jubsirûn. (9)
Ve sevâun ‘alejhim e enzertehum em lem tunzirhum lâ ju’minûn. (10)
Innemâ tunziru meni-ttebea-z-zikre ve hašije-r-rahmâne bi-l-gajbi fe bešširhu bi magfiretin ve edžrin kerîm. (11)
Innâ nahnu nuhji-l-mevtâ ve nektubu mâ kaddemû ve âsârehum ve kulle šej-in ahsajnâhu fî imâmin mubîn. (12)
Vadrib le hum meselen ashâbe-l-karjeh. Iz džâehe-l-murselûn. (13)
Iz erselnâ ilejhimu-snejni fe kezzebûhuma fe ‘azzeznâ bi sâlisin fe kâlû innâ ilejkum murselûn. (14)
Kâlû mâ entum illâ bešerun mislunâ ve mâ enzele-r-rahmânu min šej-in in entum illâ tekzibûn. (15)
Kâlû rabbunâ ja‘lemu innâ ilejkum le murselûn. (16)
Ve mâ ‘alejnâ ille-l-belâgu-l-mubîn. (17)
Kâlû innâ tetajjernâ bikum le in lem tentehû le nerdžumennekum ve le jemessennekum minnâ ‘azâbun elîm. (18)
Kâlû tâirukum me‘akum e in zukkirtum bel entum kavmun musrifûn. (19)
Ve džâe min aksa-l-medîneti redžulun jes‘â kâle jâ kavmi-ttebiu-l-murselîn. (20)
Ittebiû men lâ jes-elukum edžren ve hum muhtedûn. (21)
Ve mâ lije lâ a‘budu-llezî fetarenî ve ilejhi turdže‘ûn. (22)
E ettehizu min dûnihi âliheten in juridni-r-rahmânu bi durrin lâ tugni ‘annî šefâ‘atuhum šej-en ve lâ junkizûn. (23)
Innî izen le fî dalâlin mubîn. (24)
Innî âmentu bi rabbikum fe-sme‘ûn. (25)
Kîle-dhuli-l-dženneh. Kâle jâ lejte kavmî ja‘lemûn. (26)
Bi mâ gafere lî rabbî ve dže‘alenî mine-l-mukremîn. (27)
Ve mâ enzelnâ ‘alâ kavmihî min ba‘dihî min džundin mine-s-semâi ve mâ kunnâ munzilîn. (28)
In kânet illâ sajhaten vâhideten fe izâ hum hâmidûn. (29)
Jâ hasreten ‘ale-l-‘ibâdi mâ je’tîhim min resûlin illâ kânû bihî jestehziûn. (30)
E lem jerev kem ehleknâ kablehum mine-l-kurûni ennehum ilejhim lâ jerdži‘ûn. (31)
Ve in kullun lemmâ džemî‘un ledejnâ muhdarûn. (32)
Ve âjetun lehumu-l-erdu-l-mejtetu ahjejnâhâ ve ahredžnâ minhâ habben fe minhû je’kulûn. (33)
Ve dže‘alnâ fîhâ džennâtin min nehîlin ve a‘nâbin ve fedždžernâ fîhâ mine-l-‘ujûn. (34)
Li je’kulû min semerihî ve mâ ‘amilethu ejdîhim e fe lâ ješkurûn. (35)
Subhâne-llezî haleka-l-ezvâdže kullehâ mimmâ tunbitu-l-erdu ve min enfusihim ve mimmâ la ja‘lemûn. (36)
Ve âjetun lehumu-l-lejlu neslehu minhu-n-nehâre fe izâ hum muzlimûn. (37)
Ve-š-šemsu tedžrî li mustekarrin lehâ. Zâlike takdîru-l-‘azîzi-l-‘alîm. (38)
Ve-l-kamere kaddernâhu menâzile hattâ ‘âde ke-l-‘urdžûni-l-kadîm. (39)
Le-š-šemsu jenbegî lehâ en tudrike-l-kamere ve le-l-lejlu sâbiku-n-nehâr. Ve kullun fî felekin jesbehûn. (40)
Ve âjetun lehum ennâ hamelnâ zurijjetehum fi-l-fulki-l-mešhûn. (41)
Ve haleknâ lehum min mislihî mâ jerkebûn. (42)
Ve in neše’ nugrikhum felâ sarîha le hum ve lâ hum junkazûn. (43)
Illâ rahmeten minnâ ve metâ‘an ilâ hîn. (44)
Ve izâ kîle lehumu-ttekû mâ bejne ejdîkum ve mâ halfekum le ‘allekum turhamûn. (45)
Ve mâ te’tîhim min âjetin min âjâti rabbihim illâ kânû ‘anhâ mu‘ridîn. (46)
Ve izâ kîle lehum enfikû mimmâ rezakakumu-llâhu kâle-llezîne keferû lillezîne âmenû e nut‘imu men lev ješâu-llâhu at‘amehû in entum illâ fî dalâlin mubîn. (47)
Ve jekûlûne metâ hâze-l-va‘du in kuntum sâdikîn. (48)
Mâ jenzurûne illâ sajhaten vâhideten te’huzuhum ve hum jehissimûn. (49)
Fe lâ jestetî‘une tevsijeten ve lâ ilâ ehlihim jerdži‘ûn. (50)
Ve nufiha fi-s-sûri fe izâ hum mine-l-edždâsi ilâ rabbihim jensilûn. (51)
Kâlû jâ vejlenâ men be‘asenâ min merkadinâ. Hâzâ mâ ve‘ade-r-rahmânu ve sadeka-l-murselûn. (52)
In kânet illâ sajhaten vâhideten fe izâ hum džemî‘un ledejnâ muhdarûn. (53)
Fe-l-jevme lâ tuzlemu nefsun šej-en ve lâ tudžzevne illâ mâ kuntum ta‘melûn. (54)
Inne ashâbe-l-dženneti-l-jevme fî šugulin fâkihûn. (55)
Hum ve ezvâdžuhum fî zilâlin ‘ale-l-erâiki mettekiûn. (56)
Lehum fîha fâkihetun ve lehum mâ jedde‘ûn. (57)
Selâmun kavlen min rabbin rahîm. (58)
Vemtâzu-l-jevme ejjuhe-l-mudžrimûn. (59)
E lem a‘hed ilejkum jâ benî Âdeme en lâ ta‘budu-š-šejtâne innehû lekum ‘aduvvun mubîn. (60)
Ve eni-‘budûnî. Hâzâ sirâtun mustekîm. (61)
Ve lekad edalle minkum džibillen kesîrâ. E fe lem tekûnû ta‘kilûn. (62)
Hâzihî džehennemu-lletî kuntum tû‘adûn. (63)
Islevhe-l-jevme bi mâ kuntum tekfurûn. (64)
El-jevme nahtimu ‘alâ efvâhihim ve tukellimunâ ejdîhim ve tešhedu erdžuluhum bi mâ kânû jeksibûn. (65)
Ve lev nešâu letamesnâ ‘alâ a‘junihim festebeku-s-sirâta fe ennâ jubsirûn. (66)
Ve lev nešâu lemesahnâhum ‘alâ mekânetihim fe mestetâ‘û mudijjen ve lâ jerdži‘ûn. (67)
Ve men nu‘ammirhu nunekkishu fi-l-halk. E fe lâ ja‘kilûn. (68)
Ve mâ ‘allemnâhu-š-ši‘re ve mâ jenbegî leh. In huve illâ zikrun ve kur-ânun mubîn. (69)
Li junzire men kâne hajjen ve jehikka-l-kavlu ‘ale-l-kâfirîn. (70)
E ve lem jerev ennâ haleknâ lehum mimmâ ‘amilet ejdînâ en‘âmen fe hum lehâ mâlikûn. (71)
Ve zellelnâhâ le hum fe minhâ rekûbuhum ve minhâ je’kulûn. (72)
Ve le hum fîhâ menâfi‘u ve mešârib. E fe lâ ješkurûn. (73)
Ve-ttehazû min dûni-llâhi âliheten le ‘allehum junsarûn. (74)
Lâ jestetî‘ûne nasrehum ve hum le hum džundun muhdarûn. (75)
Fe lâ jahzunke kavluhum. Innâ na‘lemu mâ jusirrûne ve mâ ju‘linûn. (76)
E ve lem jere-l-insânu ennâ haleknâhu min nutfetin fe izâ huve hasîmun mubîn. (77)
Ve darebe lenâ meselen ve nesije halkah. Kâle men juhji-l-‘izâme ve hije remîm. (78)
Kul juhjîhe-llezî enše-ehâ evvele merreh. Ve huve bi kulli halkin ‘alîm. (79)
Ellezî dže‘ale lekum mine-š-šedžeri-l-ahdari nâren fe izâ entum minhu tûkidûn. (80)
E ve lejse-llezî haleka-s-semâvâti ve-l-erda bi kâdirin ‘alâ en jahluka mislehum. Belâ ve huve-l-hallâku-l-‘alîm. (81)
Innemâ emruhû izâ erâde šej-en en jekûle lehû kun fe jekûn. (82)
Fe subhâne-llezî bijedihî melekûtu kulli šej-in ve ilejhi turdže‘ûn. (83)

[Media]

Surah: Ya Sin (36) – Jasin

سورة يس

Mekka – 83 ajeta

U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog

( بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيمِ )

1. Ja Sin.

يس

2. Tako Mi Kur’ana mudrog,

وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ

3. ti si, uistinu, poslanik,

إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

4. na pravom putu,

عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ

5. po objavi Silnoga i Samilosnoga,

تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ

6. da opominješ narod čiji preci nisu bili opominjani, pa je ravnodušan!

لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ

7. O većini njih se već obistinila Riječ – zato oni neće vjerovati.

لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ

8. Mi smo učinili da budu kao oni za čije smo vratove sindžire stavili sve do podbradaka, – zato su oni glava uzdignutih,

إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلاَلاً فَهِيَ إِلَى الأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ

9. i kao oni ispred kojih i iza kojih smo pregradu metnuli i na oči im koprenu stavili, – zato oni ne vide,

وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ يُبْصِرُونَ

10. i njima je svejedno opominjao ih ti ili ne opominjao, oni neće vjerovati.

وَسَوَاء عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ

11. Tvoja opomena će koristit samo onome koji Kur’an slijedi i Milostivoga se boji, iako ga ne vidi; njega obraduj oprostom i nagradom lijepom!

إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ

12. Mi ćemo, zaista, mrtve oživjeti i Mi smo zapisali ono što su uradili i djela koja su iza sebe ostavili; sve smo Mi to u Knjizi jasno pobrojali.

إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ

13. Navedite im kao pouku stanovnike jednog grada kad su im došli poslanici;

وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ

14. kad im Mi poslasmo dvojicu, ali im oni ne povjerovaše, i pojačasmo trećim, pa rekoše: “Mi smo vama poslani!” –

إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ

15. “Vi ste ljudi kao i mi” – oni odgovoriše -, “Milostivi nije objavio ništa, vi neistinu govorite!”

قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ

16. “Gospodar naš zna da smo, doista, vama poslani” – rekoše oni –

قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ

17. “i dužni smo samo da jasno obznanimo.”

وَمَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ

18. Oni rekoše: “Mi slutimo da nam nesreću donosite; ako se ne okanite, kamenovaćemo vas i stići će vas, zaista, bolna patnja oko nas.”

قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ

19. “Uzrok vaše nesreće je s vama!” – rekoše oni. “Zar zato što ste opomenuti? Ta vi ste narod koji svaku granicu zla prelazi.”

قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ

20. I s kraja grada žurno dođe jedan čovjek i reče: “O narode moj, slijedi one koji su poslani,

وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ

21. slijedite one koji od vas ne traže nikakvu nagradu, a na pravom su putu!

اتَّبِعُوا مَن لاَّ يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ

22. Zašto da se ne klanjam Onome koji me je stvorio, a Njemu ćete se vratiti?

وَمَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

23. Zašto da prihvatam druge bogove mimo Njega? Ako Milostivi hoće da me snađe neko zlo, njihovo posredovanje neće mi biti ni od kakve koristi i oni me neće moći spasiti,

أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلاَ يُنقِذُونِ

24. a ja bih tada bio u pravj zabludi;

إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ

25. ja vjerujem u Gospodara vašeg, čujte mene!”

إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ

26. I reći će se: “Uđite u džennet!” – a oni će reći: “Kamo sreće da narod moj zna

قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ

27. zašto mi je Gospodar moj oprostio i lijep mi prijem priredio!”

بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ

28. I protiv naroda njegova, poslije njega, Mi nismo vojsku s neba poslali, niti smo to ikada činili.

وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاء وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ

29. samo bi se čuo jedan užasan krik, i oni bi odjednom svi pomrli.

إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ

30. O kako su ljudi jadni! Nijedan poslanik im nije došao, a da mu se nisu narugali.

يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون

31. Kako oni ne znaju koliko smo prije njih naroda uništili od kojih im se niko vratio nije,

أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لاَ يَرْجِعُونَ

32. a svi oni biće zajedno pred Nas dovedeni.

وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ

33. Dokaz im je mrtva zemlja: Mi joj život dajemo i iz nje niče žito koje oni jedu;

وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ

34. Mi po njoj stvaramo bašče, palmike i vinograde, i činimo da iz nje izvori izviru, –

وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنْ الْعُيُونِ

35. da oni jedu plodove njihove i od onoga što ruke njegove privrijede, pa zašto neće da budu zahvalni?

لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ

36. Neka je hvaljen Onaj koji u svemu stvara pol: u onome što iz zemlje niče, u njima samima, i u onome što oni ne znaju!

سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ

37. I noć im je dokaz: Mi uklanjamo dnevnu svjetlost i oni ostaju u mraku.

وَآيَةٌ لَّهُمْ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ

38. I Sunce se kreće do svoje određene granice, to je odredba Silnoga i Sveznajućeg.

وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ

39. I Mjesecu smo odredili položaj; i on se uvijek ponovo kreće kao stari savijeni palmin prut.

وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ

40. Nit” Sunce može Mjesec dostići nit” noć dan prestići, svi oni u svemiru plove.

لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ

41. Dokaz im je i to što potomke njihove u lađama krcatim prevozimo

وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

42. i što za njih, slične njima, stvaramo one na kojima se voze.

وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ

43. I ako želimo, Mi ih potopimo, i neće im spasa biti, neće se izbaviti,

وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ

44. osim ako im se ne smilujemo, da bi do roka određenog uživali.

إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ

45. A kad im se rekne: “Bojte se onoga što se prije vas dogodilo i onoga što vas čeka da biste pomilovani bili…”

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ

46. I ne dođe im ni jedan dokaz od Gospodara njihova kojem oni leđa ne okrenu.

وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ

47. A kad im se kaže: “Udjeljujte od onoga što vam Allah daje”, – onda nevjernici govore vjernicima: “Zar da hranimo onoga koga je Allah, da je htio, mogao nahraniti? Vi ste, uistinu, u pravoj zabludi!”

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاء اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ

48. I govore: “Kad će već jednom ta prijetnja, ako istinu govorite?”

وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

49. A ne čekaju drugo do strašan glas koji će ih, dok se budu jedni s drugima prepirali, obuzeti,

مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ

50. pa neće moći ništa oporučiti, niti se čeljadi svojoj vratiti.

فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ

51. I puhnuće se u rog, pa će oni iz grobova prema Gospodaru svome pohrliti,

وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ

52. govoreći: “Teško nama! Ko nas iz naših grobova oživi?” – “Eto ostvaruje se prijetnja Milostivog, poslanici su istinu govorili!”

قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ

53. Biće to samo jedan glas i oni će se svi pred Nama obreti.

إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ

54. Danas se neće nikome nepravda učiniti i vi ćete, prema onom kako ste radili, nagrađeni biti.

فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ

55. stanovnici dženneta uživaće toga dana u blagodatima veseli i radosni,

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ

56. oni i žene njihove biće u hladovini na ukrašenim divanima naslonjeni,

هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ

57. u njemu će imati voća, i ono što budu željeli.

لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ

58. “Mir vama!” – biće riječi Gospodara Milostivog -,

سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ

59. “a vi, o grešnici, danas se odvojite!”

وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ

60. O sinovi Ademovi, zar vam nisam naredio: “Ne klanjajte se šejtanu on vam je neprijatelj otvoreni,

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ

61. već se klanjate Meni; to je put pravi

وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ

62. On je mnoge od vas u zabulu odveo, kako niste pameti imali?!

وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ

63. Ovo je džehennem kojim vam se prijetilo,

هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ

64. pržite se sada u njemu zato što niste vjerovali!”

اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ

65. Danas ćemo im usta zapečatiti, njihove ruke će Nam govoriti, a noga njihove će o onom što su radili svjedočiti.

الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ

66. Da smo htjeli, mogli smo ih vida njihova lišiti, pa kad bi na put pošli, kako bi vidjeli?

وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ

67. A da smo htjeli, mogli smo ih na mjestu na kome su zgriješili u nešto pretvoriti, pa ne bi mogli nikuda otići niti se vratiti.

وَلَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ

68. Onome kome dug život damo, Mi mu izgled nagore izmjenimo. Zar oni ne razumiju?

وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ

69. Mi poslanika nismo pjesništvu učili, to mu ne priliči. Ovo je samo pouka – Kur’an jasni,

وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ

70. da opominje onoga ko ima pameti, i da zasluže kaznu nevjernici.

لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ

71. Kako one ne vide da Mi samo zbog njih stoku stvaramo i da oni njome raspolažu kao vlasnici!

أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ

72. i da smo im dali da se njome služe – na nekim jašu, a nekima se hrane,

وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ

73. i drugih koristi od nje imaju, i mlijeko, pa zašto nisu zahvalni,

وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ

74. već pored Allah druge bogove prihvataju u nadi da će im oni na pomoći biti;

وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ

75. oni im, međutim, neće moći pomoći, a oni su njima poslušna vojska.

لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ

76. I nek te ne žaloste riječi njihove; Mi, doista, znamo i ono što kriju i ono što pokazuju.

فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ

77. Kako čovjek ne vidi da ga Mi od kapi sjemena stvaramo, i opet je otvoreni protivnik,

أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ

78. i Nama navodi primjer, a zaboravlja kako je stvoren, i govori: “Ko će oživjeti kosti, kad budu truke?”

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ

79. Reci: “Oživjeće ih Onaj koji ih je prvi put stvorio; On dobro zna sve što je stvorio,

قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ

80. Onaj koji vam iz zelenog drveća vatru stvara i vi njome potpaljujete.”

الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ

81. Zar Onaj koji je stvorio nebesa i Zemlju nije kadar da stvori njima slične? Jeste, On sve stvara i On je sveznajući;

أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ

82. i zaista On može, kada nešto hoće, samo za to rekne: “Budi!” – i ono bude.

إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ

83. Pa neka je hvaljen Onaj u čijoj je ruci vlast nad svim, Njemu ćete se vratiti!

فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

[Media]

36. Surah Ya-Sin

In the Name of Allah, The Most Gracious, Most Merciful

1. Ya-Sin.

[These letters are one of the miracles of the Qur'an, and none but Allah (Alone) knows their meanings.]

2. By the Qur'an, full of wisdom (i.e. full of laws, evidences, and proofs),

3. Truly, you (O Muhammad ) are one of the Messengers,

4. On a Straight Path (i.e. on Allah's religion of Islamic Monotheism).

5. (This is) a Revelation sent down by the All-Mighty, the Most Merciful,

6. In order that you may warn a people whose forefathers were not warned, so they are heedless.

7. Indeed the Word (of punishment) has proved true against most of them, so they will not believe.

8. Verily! We have put on their necks iron collars reaching to chins, so that their heads are forced up.

9. And We have put a barrier before them, and a barrier behind them, and We have covered them up, so that they cannot see.

10. It is the same to them whether you warn them or you warn them not, they will not believe.

11. You can only warn him who follows the Reminder (the Qur'an), and fears the Most Beneficent (Allah) unseen. Bear you to such one the glad tidings of forgiveness, and a generous reward (i.e. Paradise).

12. Verily, We give life to the dead, and We record that which they send before (them), and their traces [their footsteps and walking on the earth with their legs to the mosques for the five compulsory congregational prayers, Jihad (holy fighting in Allah's Cause) and all other good and evil they did, and that which they leave behind], and all things We have recorded with numbers (as a record) in a Clear Book.

13. And put forward to them a similitude; the (story of the) dwellers of the town, [It is said that the town was Antioch (Antakiya)], when there came Messengers to them.

14. When We sent to them two Messengers, they belied them both, so We reinforced them with a third, and they said: "Verily! We have been sent to you as Messengers."

15. They (people of the town) said: "You are only human beings like ourselves, and the Most Beneficent (Allah) has revealed nothing, you are only telling lies."

16. The Messengers said: "Our Lord knows that we have been sent as Messengers to you,

17. "And our duty is only to convey plainly (the Message)."

18. They (people) said: "For us, we see an evil omen from you, if you cease not, we will surely stone you, and a painful torment will touch you from us."

19. They (Messengers) said: "Your evil omens be with you! (Do you call it "evil omen") because you are admonished? Nay, but you are a people Musrifun (transgressing all bounds by committing all kinds of great sins, and by disobeying Allah).

20. And there came running from the farthest part of the town, a man, saying: "O my people! Obey the Messengers;

21. "Obey those who ask no wages of you (for themselves), and who are rightly guided.

22. "And why should I not worship Him (Allah Alone) Who has created me and to Whom you shall be returned.

23. "Shall I take besides Him aliha (gods), if the Most Beneficent (Allah) intends me any harm, their intercession will be of no use for me whatsoever, nor can they save me?

24. "Then verily, I should be in plain error.

25. Verily! I have believed in your Lord, so listen to me!"

26. It was said (to him when the disbelievers killed him): "Enter Paradise." He said: "Would that my people knew!

27. "That my Lord (Allah) has forgiven me, and made me of the honoured ones!"

28. And We sent not against his people after him a host from heaven, nor do We send (such a thing).

29. It was but one Saihah (shout, etc.) and lo! They (all) were silent (dead-destroyed).

30. Alas for mankind! There never came a Messenger to them but they used to mock at him.

31. Do they not see how many of the generations We have destroyed before them? Verily, they will not return to them.

32. And surely, all, everyone of them will be brought before Us.

33. And a sign for them is the dead land. We gave it life, and We brought forth from it grains, so that they eat thereof.

34. And We have made therein gardens of date-palms and grapes, and We have caused springs of water to gush forth therein.

35. So that they may eat of the fruit thereof, and their hands made it not. Will they not, then, give thanks?

36. Glory be to Him, Who has created all the pairs of that which the earth produces, as well as of their own (human) kind (male and female), and of that which they know not.

37. And a sign for them is the night, We withdraw therefrom the day, and behold, they are in darkness.

38. And the sun runs on its fixed course for a term (appointed). That is the Decree of the All-Mighty, the All-Knowing.

39. And the moon, We have measured for it mansions (to traverse) till it returns like the old dried curved date stalk.

40. It is not for the sun to overtake the moon, nor does the night outstrip the day. They all float, each in an orbit.

41. And an Ayah (sign) for them is that We bore their offspring in the laden ship [of Nuh (Noah)].

42. And We have created for them of the like thereunto, so on them they ride.

43. And if We will, We shall drown them, and there will be no shout (or helper) for them (to hear their cry for help) nor will they be saved.

44. Unless it be a mercy from Us, and as an enjoyment for a while.

45. And when it is said to them: "Beware of that which is before you (worldly torments), and that which is behind you (torments in the Hereafter), in order that you may receive Mercy (i.e. if you believe in Allah's Religion - Islamic Monotheism, and avoid polytheism, and obey Allah with righteous deeds).

46. And never came an Ayah from among the Ayat (proofs, evidences, verses, lessons, signs, revelations, etc.) of their Lord to them, but they did turn away from it.

47. And when it is said to them: "Spend of that with which Allah has provided you," those who disbelieve say to those who believe: "Shall we feed those whom, if Allah willed, He (Himself) would have fed? You are only in a plain error."

48. And they say: "When will this promise (i.e. Resurrection) be fulfilled, if you are truthful?"

49. They await only but a single Saihah (shout, etc.), which will seize them while they are disputing!

50. Then they will not be able to make bequest, nor they will return to their family.

51. And the Trumpet will be blown (i.e. the second blowing) and behold! From the graves they will come out quickly to their Lord.

52. They will say: "Woe to us! Who has raised us up from our place of sleep." (It will be said to them): "This is what the Most Beneficent (Allah) had promised, and the Messengers spoke truth!"

53. It will be but a single Saihah (shout, etc.), so behold! They will all be brought up before Us!

54. This Day (Day of Resurrection), none will be wronged in anything, nor will you be requited anything except that which you used to do.

55. Verily, the dwellers of the Paradise, that Day, will be busy in joyful things.

56. They and their wives will be in pleasant shade, reclining on thrones.

57. They will have therein fruits (of all kinds) and all that they ask for.

58. (It will be said to them): Salamun (peace be on you), a Word from the Lord (Allah), Most Merciful.

59. (It will be said): "And O you Al-Mujrimun (criminals, polytheists, sinners, disbelievers in the Islamic Monotheism, wicked evil ones, etc.)! Get you apart this Day (from the believers).

60. Did I not ordain for you, O Children of Adam, that you should not worship Shaitan (Satan). Verily, he is a plain enemy to you.

61. And that you should worship Me [Alone Islamic Monotheism, and set up not rivals, associate-gods with Me]. That is a Straight Path.

62. And indeed he (Satan) did lead astray a great multitude of you. Did you not, then, understand?

63. This is Hell which you were promised!

64. Burn therein this Day, for that you used to disbelieve.

65. This Day, We shall seal up their mouths, and their hands will speak to Us, and their legs will bear witness to what they used to earn. (It is said that one's left thigh will be the first to bear the witness). [Tafsir At-Tabari, Vol. 22, Page 24]

66. And if it had been Our Will, We would surely have wiped out (blinded) their eyes, so that they would struggle for the Path, how then would they see?

67. And if it had been Our Will, We could have transformed them (into animals or lifeless objects) in their places. Then they should have been unable to go forward (move about) nor they could have turned back. [As it happened with the Jews see Verse 7:166 The Qur'an].

68. And he whom We grant long life, We reverse him in creation (weakness after strength). Will they not then understand?

69. And We have not taught him (Muhammad ) poetry, nor is it meet for him. This is only a Reminder and a plain Qur'an.

70. That he or it (Muhammad or the Qur'an) may give warning to him who is living (a healthy minded the believer), and that Word (charge) may be justified against the disbelievers (dead, as they reject the warnings).

71. Do they not see that We have created for them of what Our Hands have created, the cattle, so that they are their owners.

72. And We have subdued them unto them so that some of them they have for riding and some they eat.

73. And they have (other) benefits from them (besides), and they get (milk) to drink, will they not then be grateful?

74. And they have taken besides Allah aliha (gods), hoping that they might be helped (by those so called gods).

75. They cannot help them, but they will be brought forward as a troop against those who worshipped them (at the time of Reckoning).

76. So let not their speech, then, grieve you (O Muhammad ). Verily, We know what they conceal and what they reveal.

77. Does not man see that We have created him from Nutfah (mixed male and female discharge semen drops). Yet behold! He (stands forth) as an open opponent.

78. And he puts forth for Us a parable, and forgets his own creation. He says: "Who will give life to these bones when they have rotted away and became dust?"

79. Say: (O Muhammad ) "He will give life to them Who created them for the first time! And He is the All-Knower of every creation!"

80. He, Who produces for you fire out of the green tree, when behold! You kindle therewith.

81. Is not He, Who created the heavens and the earth Able to create the like of them? Yes, indeed! He is the All-Knowing Supreme Creator.

82. Verily, His Command, when He intends a thing, is only that He says to it, "Be!" and it is!

83. So Glorified is He and Exalted above all that they associate with Him, and in Whose Hands is the dominion of all things, and to Him you shall be returned.